بررسی اثربخشی درمان گروهی (سایکودراما) بر ترس از شفقت ورزی در مادران دارای فرزندان با ناتوانی ذهنی در شهر شاهین شهر

مقدمه و هدف: احتمالا مهمترین دلیل اثربخشی سایکودراما، نمایش محور بودن آن است. در واقع تاکید بر خلاقیت و بداهه پردازی در جلسات، نقش مهمی در شفابخشی داشته و امکان بازسازی موقعیت های اجتماعی ترس از شفقت، به مادران کمک کرد تا در شرایطی ایمن، عوامل زمینه ساز را کشف کرده و با تمرین در جهت رفع آن گام بردارند. ترس از شفقت خودبه خود با این محتوا که شفقت ورزی یک ضعف یا لطف افراطی در حق خود است. هدف اصلی پژوهش اثربخشی سایکودراما بر ترس از شفقت ورزی در مادران دارای فرزندان با ناتوانی های ذهنی در شهر شاهین شهر در سال ۱۴۰۲ بود. مواد و روش ها: روش مداخله (نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل)، جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش را تمامی مادران مرکز توانبخشی شاهین شهر تشکیل دادند که تعداد ۳۰ مادر به صورت کاملا تصادفی انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند؛ روش نمونه گیری در دسترس بود و از پرسشنامه ترس از شفقت ورزی گیلبرت و همکاران (۲۰۱۱) در ۸ جلسه سایکودراما (روان نمایشگری) استفاده کرد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها؛ در سطح توصیفی از شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی (میانگین و انحراف معیار)، در سطح استنباطی نیز از آزمون های بررسی پیش فرض ها (کولموگروف-اسمیرنف، عدم وجود هم خطی چندگانه و عدم وجود رابطه انحنایی) و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد با توجه به نتایج پژوهش مقادیر F در آزمون اثرات بین گروهی در مدل های مربوط، پس از کنترل پیش آزمون، نمرات پس آزمون ترس از شفقت ورزی در گروه های آزمایش و کنترل در سطح معنی دار بوده است. نتیجه گیری: می توان چنین استنباط نمود که در مجموع متغیر مستقل سایکودراما بر متغیر وابسته یعنی ترس از شفقت ورزی تاثیرگذار بوده و نتایج حاصله معنی دار می باشد.

کلیدواژه ها:

اثربخشی سایکودراما ، ترس از شفقت ورزی ، ناتوانی های ذهنی