بررسی تاثیر فعالیت بدنی بر کاهش علائم اختلال توجه در کودکان

تحقیق حاضر به بررسی تاثیر فعالیت بدنی بر کاهش علائم اختلال توجه و بیش فعالی (ADHD) در کودکان پرداخته است. اختلال ADHD یکی از شایع ترین اختلالات روانی در دوران کودکی است که می تواند تاثیرات منفی قابل توجهی بر عملکرد تحصیلی، اجتماعی و عاطفی کودکان داشته باشد. این اختلال به سه نوع بی توجه، بیش فعالی-تکانشگری و ترکیبی تقسیم می شود و کودکان مبتلا به آن معمولا در تمرکز، حفظ توجه و کنترل رفتار دچار مشکل هستند. مطالعات نشان می دهند که فعالیت های بدنی منظم می توانند به عنوان یک راهکار موثر برای کاهش علائم ADHD عمل کنند. ورزش نه تنها به بهبود سطح توجه و تمرکز کمک می کند، بلکه به کاهش اضطراب و افسردگی نیز مرتبط است. افزایش تولید مواد شیمیایی مغز مانند دوپامین و سروتونین ناشی از فعالیت بدنی، به بهبود خلق و خو و کاهش رفتارهای تکانشی منجر می شود. همچنین، فعالیت های بدنی گروهی به دلیل فراهم آوردن فرصت های تعامل اجتماعی، می توانند به تقویت مهارت های اجتماعی و افزایش اعتماد به نفس کودکان کمک کنند. تحقیق به روش مروری و با استفاده از منابع کتابخانه ای و تحلیل مقالات پیشین انجام شده است. یافته ها نشان می دهند که فعالیت های بدنی نه تنها به بهبود عملکرد شناختی و حافظه کمک می کنند، بلکه تاثیرات مثبتی بر سلامت روان دارند. به ویژه، فعالیت های بدنی با شدت متوسط تا بالا توصیه می شوند و به کودکان مبتلا به ADHD پیشنهاد می شود که حداقل ۶۰ دقیقه در روز فعالیت بدنی داشته باشند. با این حال، موانع اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی می توانند به عنوان چالش های جدی در اجرای فعالیت های بدنی برای این کودکان عمل کنند. عدم حمایت اجتماعی، هزینه های بالای برنامه های ورزشی و عدم دسترسی به فضاهای مناسب برای فعالیت بدنی می توانند انگیزه کودکان را کاهش دهند. بنابراین، نیاز به ایجاد شرایط مناسب و حمایت اجتماعی برای افزایش مشارکت کودکان مبتلا به ADHD در فعالیت های بدنی احساس می شود. این تحقیق بر اهمیت فعالیت بدنی به عنوان یک ابزار موثر در مدیریت علائم ADHD تاکید می کند و پیشنهاد می کند که والدین و معلمان باید شرایط لازم را برای مشارکت این کودکان در فعالیت های بدنی فراهم کنند.

کلیدواژه ها:

فعالیت بدنی ، اختلال توجه ، ADHD ، بیش فعالی