بررسی تاثیر راهبردهای تدریس افتراقی و حمایتی بر بهبود اختلالات یادگیری (اختلال خواندن و اختلال نوشتن) در دانش آموز پایه چهارم (مطالعه موردی: ماهور علیزاده)

این پژوهش به بررسی مشکلات دانش آموزی با اختلالات یادگیری خاص (دیسلکسیا و دیسگرافیا) پرداخته که در مهارت های خواندن و نوشتن با چالش های جدی مواجه بود. مشکلات اصلی شامل وابستگی شدید به والدین، ضعف در روخوانی، جا انداختن حروف و کلمات در نوشتن، و کاهش اعتماد به نفس تحصیلی می شد. راهکارهای اجرا شده: ۱. استفاده از روش های تدریس افتراقی (تغییر شیوه های ارزشیابی، تنوع در روش های املا) ۲. ارائه حمایت های روانشناختی (تشویق های هدفمند، تغییر محیط یادگیری) ۳. اجرای تمرینات چندحسی (بازی های آموزشی، ابزارهای کمک آموزشی) ۴. همکاری با خانواده و متخصصان یافته ها نشان داد ترکیب راهبردهای آموزشی و حمایتی می تواند تاثیر معناداری بر بهبود عملکرد دانش آموزان با اختلالات یادگیری داشته باشد. تداوم این روش ها و استفاده از فناوری های کمک آموزشی می تواند به تثبیت نتایج کمک کند. پس از اجرای ۸ هفته ای راهکارها، بهبودهای قابل توجهی مشاهده شد: - افزایش ۵۰ درصدی سرعت خواندن - کاهش ۶۰ درصدی خطاهای املایی - افزایش مشارکت کلاسی و اعتماد به نفس - قطع وابستگی به والدین در انجام تکالیف

کلیدواژه ها:

اختلالات یادگیری ، دیسلکسیا ، دیسگرافیا ، تدریس افتراقی ، راهبردهای حمایتی ، پژوهش اقدام محور