استفاده از زبان تمثیل در بیان و ارائه نکات محتلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در اشعار مولانا در مثنوی

مثنوی معنوی اثر مولانا یکی از مهم ترین متون ادبی و عرفانی است که در آن زبان تمثیل به عنوان ابزاری قدرتمند برای بیان نکات مختلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی به کار گرفته شده است. مولانا با بهره گیری از حکایات، داستان های نمادین و استعاره های پیچیده، مفاهیم عمیق فلسفی و اجتماعی را به شکلی جذاب و قابل فهم برای مخاطب بیان می کند. زبان تمثیل در اشعار مولانا نه تنها ابزاری برای بیان معنای عرفانی، بلکه وسیله ای برای نقد اجتماعی و بیان دیدگاه های فلسفی درباره جهان، انسان و قدرت است. او با استفاده از تصاویر و روایت های تمثیلی، نظام های سیاسی و اجتماعی را به چالش می کشد، از ارزش های انسانی سخن می گوید و راهکارهایی برای اصلاح جامعه ارائه می دهد. این مقاله به بررسی چگونگی کاربرد زبان تمثیل در اشعار مثنوی معنوی پرداخته و تاثیر آن بر انتقال مفاهیم سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را تحلیل می کند. در بخش تحلیلی، پیام های اجتماعی و سیاسی مثنوی از طریق روش نقد ادبی و تاریخی بررسی شده و ارتباط آن با نظریه های حکمرانی و فلسفه سیاسی تحلیل گردیده است.

کلیدواژه ها:

تمثیل ، مولانا ، مثنوی معنوی ، نقد اجتماعی