طراحی برنامه های خانوادگی - درسی برای ارتقاء یادگیری در دانش آموزان با ناتوانی ذهنی خفیف

ناتوانی ذهنی خفیف یکی از رایج ترین انواع ناتوانی های رشدی است که تاثیر قابل توجهی بر توانایی یادگیری دانش آموزان می گذارد. کودکان با این نوع از ناتوانی، معمولا در یادگیری مهارت های پایه ای نظیر خواندن، نوشتن و حساب با چالش هایی مواجه هستند. در این میان، مشارکت خانواده در آموزش می تواند به عنوان یکی از عوامل کلیدی در بهبود فرآیند یادگیری و رشد شناختی این گروه از دانش آموزان مطرح شود. پژوهش حاضر با هدف طراحی یک برنامه آموزشی تلفیقی بین مدرسه و خانواده، تلاش دارد الگویی کاربردی برای ارتقاء یادگیری در دانش آموزان با ناتوانی ذهنی خفیف ارائه دهد. این برنامه با تاکید بر تعامل مستمر والدین و مربیان، تمرین های خانگی ساختاریافته، تقویت مهارت های زندگی و یادگیری، و آموزش مهارت های پایه ای طراحی شده است. با بهره گیری از منابع علمی، تجارب آموزشی و تحلیل رویکردهای موفق در زمینه آموزش استثنایی، ساختاری منسجم برای اجرای برنامه ارائه می شود. یافته ها و تحلیل ها نشان می دهد که برنامه های آموزشی خانواده محور می توانند منجر به افزایش انگیزه، بهبود عملکرد تحصیلی و کاهش اضطراب آموزشی در این کودکان شوند. در پایان، پیشنهادهایی برای اجرای عملی این برنامه در مدارس و خانه ها ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

ناتوانی ذهنی خفیف ، برنامه درسی خانواده محور ، یادگیری ، آموزش استثنایی ، مشارکت والدین