ارزیابی ریسکزمین لغزشبا استفاده از مفهوم تئوری مجموعههای فازی (منطقه هشتچین در جنوب استان اردبیل- شمال غرب ایران)

ارزیابی ریسکزمین لغزش کلید اصلی کنترل و تثبیت زمین لغزشهای یکمنطقه است. ریسکزمین لغزش میتواند بصورت پتانسیل خسارت مالی و جانی متعاقب وقوع زمین لغزش در دامنههای یک منطقه تعریف شود. ارزیابی ریسکزمین لغزش میتواند در مقیاسناحیهای و یا سایت انجام گیرد و اطلاعات پایه را جهت هر گونه برنامه ریزیهای توسعهای فراهم سازد. ریسک زمین لغزش تابعی از پتانسیل خطر زمین لغزش و پتانسیل خسارت بر منابع است. پتانسیل خطر و خسارت منابع موجود معمولاً به ترتیب از نقشه پهنه بندی خطرو نقشه کاربری و پوششگیاهی منطقه به دست میآید. روشهای زیادی در ارزیابی ریسکزمین لغزش به کار برده میشود اما در اینپژوهش از دو روش توابع مطلوب و تئوری مجموعه های فازی به ترتیب جهت ارزیابی خطر و ریسک زمین لغزش در مقیاس ناحیهای استفاده شده است. به منظور تعیین ردههای خطر در منطقه لغزشهای که طی 50 سال گذشته با شدت متوسط و بالا حداقل یکبار درمنطقه فعالیت داشتهاند انتخاب شدند. ارزیابی خطر زمین لغزش نشان میدهد که درجات خطر تعیین شده دارای حدود صحت 80درصدی هستند. با ترکیب دو مجموعه پتانسیل خطر و پتانسیل خسارت منابع و با استفاده از عملگر ضرب فازی پهنه بندی ریسکمنطقه انجام گرفت، در این مدل13/8%از محدوده در پهنههای با کلاسریسکبالا و خیلی بالا و78/1%از مساحتمنطقه در طبقات ریسک بسیار پائین و پائین قرار میگیرد. استفاده از نتایج این پژوهشبرای مهندسین و طراحان سازهها و پروژهها توصیه میشود

کلیدواژه ها:

زمین لغزش ، خطر ، منابع ، ریسک ، مجموعه فازی و توابع مطلوب