رابطه شفقت ورزی به خود با نگرش به خیانت زناشویی با نقش میانجی خودنظم دهی هیجانی بین دانشجویان متاهل

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه شفقت ورزی به خود با نگرش به خیانت زناشویی با نقش میانجی خودنظم دهی هیجانی بود. پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی بود که در قالب مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه پژوهش را کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایلام در سال تحصیلی ۰۳-۱۴۰۲ تشکیل دادند که از بین آنها به صورت نمونه گیری در دسترس ۲۸۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه نگرش به خیانت زناشویی وایتلی، پرسشنامه شفقت به خود نف و همکاران و پرسشنامه خودنظم دهی هیجانی هافمن و کاشدان بود. داده ها براساس مدل یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار AMOS نسخه ۲۴ تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند که رابطه منفی معناداری بین شفقت ورزی به خود با نگرش به خیانت زناشویی و رابطه مثبت معناداری بین شفقت ورزی به خود و خودنظم دهی هیجانی در سطح ۰۱/۰ وجود دارد. به علاوه، میان خودنظم دهی هیجانی با نگرش به خیانت زناشویی رابطه منفی معناداری به دست آمد. در نهایت شفقت ورزی به خود از طریق خودنظم دهی هیجانی بر نگرش به خیانت زناشویی دانشجویان دارای اثر غیرمستقیم بود. مبنای نتایج فوق، مدل خودنظم دهی هیجانی در رابطه بین شفقت ورزی به خود با نگرش به خیانت زناشویی از برازندگی مطلوبی برخوردار بود.

کلیدواژه ها:

خودنظم دهی هیجانی ، خیانت زناشویی ، شفقت ورزی به خود ، دانشجویان متاهل