رابطه بین اعتیاد به شبکه های اجتماعی و نگرانی از تصویر بدنی با نقش میانجی شرم از تصویر بدن و شفقت به خود

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین اعتیاد به شبکه­ های اجتماعی و نگرانی از  تصویر بدنی با نقش میانجی شرم از تصویر بدن و شفقت­ به خود بود. مطالعه حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشجویان دانشگاه کاشان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بودند. حجم نمونه بر اساس مدل کلاین(۲۰۲۳) و با روش نمونه گیری در دسترس ۳۲۰ نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری داده های پژوهش شامل پرسشنامه اعتیاد شبکه های اجتماعی (SNAS) گریفیث (۲۰۰۵)، سیاهه نگرانی از تصویر بدنی (BICI) لیتلتون و همکاران (۲۰۰۵)، مقیاس شفقت خود (SCS) نف (۲۰۰۳) و پرسش نامه شرم از تصویر بدن (BISS) دوارت و همکاران(۲۰۱۴) بود. تحلیل داده ها با ضریب همبستگی پیرسون و مدل­یابی معادلات ساختاری انجام شد. نرم افزار تحلیل داده­ ها AMOS نسخه ۲۸ بود. یافته ­های پژوهش نشان داد که اعتیاد به شبکه ­های اجتماعی (۰/۳۳=β و ۰/۰۵=p) بر نگرانی از تصویر بدنی اثر مستقیم و معنادار دارد. در نهایت شرم از تصویر بدنی درونی(۰/۳۲=β و ۰/۰۰۶=p)، شرم از تصویر بدن برونی(۰/۷۲=β و ۰/۰۵>p) و شفقت به خود (۰/۳۱- =β و ۰/۰۵>p) دارای اثر مستقیم و معنادار بر نگرانی از تصویر بدنی بودند و توانستند در رابطه بین اعتیاد به شبکه­ های اجتماعی مجازی با نگرانی از تصویر بدنی نقش میانجی معنادار ایفا کنند. همچنین مدل نهایی پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود (۰/۰۳۲=RMSEA و ۰/۰۵>p) و ۹۷ درصد نگرانی از تصویر بدنی تبیین می شود. می­ توان نتیجه ­گیری کرد که با توجه به نقش میانجی معنادار شرم از تصویر بدن و شفقت به خود، می­توان با به کارگیری مداخلات موثر همانند آموزش مدیریت استفاده از فضای مجازی، آموزش مبتنی بر شففت خود با هدف کاهش شرم از تصویر بدنی از بروز نگرانی از تصویر بدنی در دانشجویان پیشگیری کرد.

کلیدواژه ها:

اعتیاد به شبکه های اجتماعی ، شرم از تصویر بدن ، شفقت به خود ، نگرانی از تصویر بدنی