نقش تعلیم و تربیت در شکل گیری مهارت های زندگی و شخصیت دانش آموزان

تعلیم و تربیت نه تنها ابزار انتقال دانش، بلکه فرآیندی بنیادین در شکل گیری مهارت های زندگی و شخصیت دانش آموزان است. نظام آموزشی، از طریق روش های تدریس، برنامه های درسی، تعاملات اجتماعی و فعالیت های فرهنگی، تاثیر عمیقی بر توسعه فردی و اجتماعی دانش آموزان دارد. مهارت های زندگی شامل مجموعه ای از توانایی های شناختی، اجتماعی و عاطفی هستند که افراد را قادر می سازند تا با چالش های زندگی روبه رو شوند، تصمیم گیری صحیح داشته باشند و ارتباطات موثر برقرار کنند. تربیت در کنار آموزش، نقش مهمی در هدایت شخصیت فردی، تقویت خودآگاهی، مسئولیت پذیری و افزایش مهارت های ارتباطی ایفا می کند. این مقاله به بررسی تاثیر فرآیند تعلیم و تربیت بر مهارت های زندگی و رشد شخصیت دانش آموزان می پردازد. یافته های پژوهش های انجام شده نشان می دهند که روش های تدریس مبتنی بر تعامل، فعالیت های گروهی، آموزش عملی و استفاده از رویکردهای مشارکتی، نقش بسزایی در پرورش توانایی های فردی و اجتماعی دانش آموزان دارند. همچنین، توجه به مهارت های نرم، مانند تفکر انتقادی، حل مسئله، مدیریت احساسات و ایجاد روابط اجتماعی، می تواند دانش آموزان را برای زندگی مستقل و موفق آماده کند.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، مهارت های زندگی ، رشد شخصیت ، شخصیت