مکانیزم های روانشناختی موثربر نقش ذهن آگاهی در بهبود روابط بین فردی پرستار- بیمار

روابط بین فردی میان پرستار و بیمار نقش مهمی در کیفیت مراقبت های بهداشتی و نتیجه درمان دارد. ذهن آگاهی به عنوان یک مهارت روانشناختی، توانایی تمرکز آگاهانه و بدون قضاوت بر لحظه حال را فراهم می کند و می تواند کیفیت ارتباطات انسانی را بهبود بخشد. این مقاله با هدف بررسی مکانیزم های روانشناختی موثر بر نقش ذهن آگاهی در بهبود روابط بین پرستار و بیمار، مرور نظام مند پژوهش های مرتبط را ارائه می دهد. روش مورد استفاده در ابن پژوهش روش تحلیلی-اسنادی است. یافته ها نشان می دهد که ذهن آگاهی با افزایش خودآگاهی، تنظیم هیجانات، کاهش استرس و تقویت همدلی، به بهبود درک متقابل و افزایش رضایت ارتباطی کمک می کند. همچنین، پرورش ذهن آگاهی در پرستاران موجب تقویت مهارت های مدیریت چالش های ارتباطی و کاهش خستگی شغلی می شود. این مکانیزم ها به تقویت اعتماد، حمایت و ارتباط موثر در مراقبت های پرستاری می انجامد. نتایج این مطالعه بر اهمیت آموزش ذهن آگاهی در بهبود کیفیت روابط بین فردی در مراقبت های بهداشتی تاکید دارد و توصیه می شود در برنامه های آموزشی پرستاری گنجانده شود.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، روابط بین فردی ، پرستاری ، مکانیزم های روانشناختی