نقش مشارکت مردمی در پایداری اسکانهای غیررسمی (نمونه موردی- مرکز اسلام شهر)

دستیابی به پایداری ، بدون توجه به پتانسیل های نهادی و انسانی و بهره گیری از تمامی ظرفیت ها ی فردی و گروهی امری غیر قابل اجراست. اسکان های غیررسمی نمونه ای بارز در معرفی مردمی است که حکایت از توانایی بی پایان انسانی دارد که با کمترین امکانات، شهر مطلوب خود می سازند. تشویق مردم در امور طراحی و دخالت دادن مستقیم آنها و استفاده از حلقه مشارکت به عنوان بالاترین درجه از تقسیم بندی مشارکت از اقدامات منجر به پایداری شهری می باشد. از این روی،‌ در این پژوهش به بررسی متغیر هایی همچون مشارکت مردمی، ساماندهی قلمرو عمومی، سرمایه اجتماعی، فضاهای عمومی پایدار پرداخته شده است. هدف از پژوهش در نظر گرفتن مردم بعنوان اصلی ترین عامل تعیین کننده معیارها و اصول طراحی فضاهای عمومی و استفاده از ایده ها و دیدگاه های مردمی در ساماندهی فضاهای عمومی و در نتیجه رسیدن به فضاهای عمومی پایدار می باشد. روش این پژوهش ، توصیفی ، تحلیلی و پیمایشی است.تحلیل های مورد نظر این پژوهش، از نوع کیفی و از طریق جداول SWOT خواهد بود . نتایج تحقیق نشان می دهد که دخالت مستقیم مردم و مشارکت واقعی آنها از ابتدا تا انتهای فرآیند طراحی منجر به ارتقاء سرمایه اجتماعی ، ساماندهی قلمرو های عمومی و رسیدن به فضاهای عمومی پایدار خواهد بود .

کلیدواژه ها:

فضای پایدار ، توانمند سازی ، نوسازی ، حاشیه نشینی ، مشارکت مردمی