تدوین مدل رابطه بین محدودیت های اوقات فراغت و مشارکت اوقات فراغت در باشگاه های ورزشی بر سرمایه اجتماعی ورزشکاران

هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل رابطه بین محدودیت های اوقات فراغت و مشارکت اوقات فراغت در باشگاه های ورزشی بر سرمایه اجتماعی ورزشکاران بود. پژوهش حاضر با هدف کاربردی و به صورت میدانی، رابطه بین سرمایه اجتماعی، محدودیت اوقات فراغت و مشارکت در رویدادهای ورزشی را در میان ۲۰۰ ورزشکار فعال در دسته سنی ۱۸ تا ۳۰ سال در باشگاه های بدنسازی تهران بررسی کرده و با استفاده از پرسش نامه های استاندارد سرمایه اجتماعی (طراحی شده توسط دالویز در سال ۱۳۸۴)، پرسش نامه استاندارد محدودیت اوقات فراغت (گاربوز و همکاران، ۲۰۱۲)، پرسش نامه اوقات فراغت ورزشی (اسماعیلی، ۲۰۱۱) و توسعه مدل معادلات ساختاری در نرم افزار PLS نسخه ۳ به ارزیابی پرداخت. یافته ها نشان داد که محدودیت های اوقات فراغت با ضریب معنی دار ۰.۷۵۷ و مشارکت اوقات فراغت با ۰.۶۳۸ با مولفه سرمایه اجتماعی دارای همبستگی مثبت بود و ارتقای هر کدام می تواند بر میزان مولفه های آن ها تاثیر مثبت و مستقیمی داشته باشد. در نتیجه گیری، تدوین مدل رابطه بین محدودیت های اوقات فراغت و مشارکت در باشگاه های ورزشی می تواند به بهبود سرمایه اجتماعی ورزشکاران کمک کند و زمینه ساز ایجاد ارتباطات موثرتر و افزایش تعاملات اجتماعی در این فضا باشد.

کلیدواژه ها:

اوقات فراغت ، مشارکت ورزشی ، باشگاه بدنسازی ، سرمایه اجتماعی