پیشبینی رغبت به ازدواج بر اساس ترس از ازدواج و خودکارآمدی در زنان مجرد شهر تهران

اگر چه ازدواج اولین قدم برای تشکیل خانواده است؛ اما امروزه در میان افراد بهویژه زنان ترس از ازدواج وجود دارد. هدف از پژوهش حاضر پیشبینی رغبت به ازدواج بر اساس ترس از ازدواج و خودکارآمدی در زنان مجرد بود. روش تحقیق از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام دانشجویان دختر مجرد دانشکده علوم پزشکی دانشگاه شهید بهشتی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول فیدل و تاباخنیک ۲۵۴ نفر در نظر گرفته شد که به صورت در دسترس از بین افراد جامعه آماری انتخاب شدند. ابزار جمعآوری اطلاعات در این پژوهش شامل سه پرسشنامه رغبت به ازدواج حیدری و همکاران (۱۳۹۲)، ترس از ازدواج یوسفی و همکاران (۱۳۹۱) و خودکارآمدی شرر (۱۳۹۱) بود. فرضیات تحقیق با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی نتایج نشان داد متغیرهای پیشبین می توانند ۱۱.۵ درصد از واریانس رغبت به ازدواج زنان مجرد را تبیین کنند و از بین متغیرهای پیشبین تنها متغیر پیشبین ترس از ازدواج (p<۰.۰۱) با ضریب منفی و بتای ۴.۵۱۰ وارد معادله رگرسیونی رغبت به ازدواج در زنان مجرد گردیده است. لذا ترس از ازدواج در زنان مجرد به عنوان یک عامل تاثیرگذار می تواند رغبت به ازدواج در زنان مجرد را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

رغبت به ازدواج ، ترس از ازدواج ، خودکارآمدی