تحلیل جایگاه تربیت سیاسی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر مسئله تحزب (موضوع اصل ۲۶ قانون اساسی)
محل انتشار: فصلنامه مطالعات حقوق عمومی، دوره: 55، شماره: 2
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 9
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPLSQ-55-2_016
تاریخ نمایه سازی: 30 تیر 1404
چکیده مقاله:
تربیت سیاسی بهعنوان نظریهای بنیادین، فرایندی برای انتقال ارزشهای بیننسلی است که موجبات تثبیت و مانایی نظام سیاسی را فراهم میآورد. ضمانت اجرای این نظریه در قالب یک فرایند حقوقی، متضمن وضع مشتقاتی از آن در قالب قوانین اساسی است. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با فرض لزوم تثبیت حکمرانی در نظام اسلامی بهعنوان نتیجه نظریه تربیت سیاسی، دست به تاسیس اصولی زده است تا بتواند در مسیر اجرای این فرایند، تثبیت حاکمیت نظام اسلامی را ضمانت کند. یکی از این اصول، اصل ۲۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران معروف به اصل تشکل و تحزب است. سوال اصلی پژوهش آن است که «تحقق تحزب در نظام اسلامی بهعنوان ضرورتی منبعث از فرایند تربیت سیاسی چگونه تحلیل میشود؟». دادههای این مقاله که به روش تحلیلی و با رویکرد اکتشافی و استفاده از منابع کتابخانهای فراهم آمده، گواه این واقعیت است که تحزب بهعنوان اصلی برآمده از اصول حکمرانی سیاسی اولا دارای جایگاهی اصیل در نظام حقوقی اسلام است که هیچ بدیلی برای آن متصور نیست و از حیث مبانی معرفتی با تعریف حزب در بنیان معرفتی لیبرالدموکراسی تفاوت ماهوی دارد و ثانیا مهمترین ضرورت تثبیت نظام سیاسی و حکمرانی اسلامی که به رسمیت شناختن تکثرها و آرا و افکار گوناگون حول محور حاکمیت اسلامی است، صرفا با تحقق تحزب بهدست خواهد آمد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدرضا فارسیان
محقق و مدرس دانشگاه، واحد تهران مرکز دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
