بنیان‌‌‌های جامعه بِه‌سامان ایرانی، دولت قانون‌مدار و قانون اساسی

«جامعه‌ی به‌سامان ایرانی» در همپوشانی با «جامعه مدنی» از صافی اصالت‌های مذهبی، فرهنگی و قومی گذشته و تامین کننده مدارا و مروت برای تامین آسایش و رفاه شهروندان است. جامعه به‌سامان، تحت تاثیر جدی دو مولفه‌ی قانون اساسی و دولت قانون‌مدار برآمده از آن است. ترجیح یکی از مضامین «جامعه مدنی» یا «مدینه فاضله» که اولی ناظر بر علوم جدید و الگوی غربی و دومی ناظر بر آموزه‌های دینی اسلام است ناشی از محتوای قانون اساسی و چالش ده‌ها ساله جامعه کنونی ایران است. بدیهی است که ضمن ارایه تعریف و تبیین حدود هر کدام از معانی فوق و تحلیل آرای اختلافی به بررسی مضمون و نقد آرمان هر یک برای تامین رواداری و عقلانیت دینی و خرد جمعی پرداخته شده است. همچنین در این مقاله سعی شده است ضمن واکاوی خاستگاه‌های فکری جامعه آرمانی اسلامی و بررسی جامعه مدنی مطلوب غربی و نمایاندن اقتضایات و ویژگی‌های جامعه کنونی ایران؛ چالش‌های نیل به وضعیت مطلوب و «جامعه به‌سامان» شناسایی شوند. برای تامین این اهداف ضمن مطالعه منابع کتابخانه‌ای به آرای اندیشمندان و ایدیولوگ‌های حوزه‌ها و نحله‌های مختلف فکری پرداخته شده و ضمن تطبیق، تحلیل گردیده‌اند.

کلیدواژه ها:

قانون اساسی ، دولت قانون‌مدار ، جامعه به‌سامان ، جامعه مدنی