مقایسه اثربخشی روان درمانی فردی و گروهی در کاهش اضطراب اجتماعی

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی روان درمانی فردی و گروهی بر کاهش اضطراب اجتماعی در افراد مبتلا به این اختلال بود. اضطراب اجتماعی یکی از شایع ترین مشکلات روان شناختی است که می تواند موجب مشکلات گسترده ای در عملکرد فردی، تحصیلی، شغلی و روابط اجتماعی شود. در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد ۴۰ نفر از افراد دارای نشانه های شدید اضطراب اجتماعی، پس از غربالگری اولیه به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه روان درمانی فردی و گروهی قرار گرفتند. هر دو گروه به مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت هفتگی تحت مداخلات درمانی قرار گرفتند. روان درمانی فردی بر رویکرد شناختی-رفتاری مبتنی بود، در حالی که روان درمانی گروهی علاوه بر فنون شناختی-رفتاری، از ظرفیت تشخصی و حمایت گروه نیز بهره برد. پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از پرسشنامه های معتبر اضطراب اجتماعی انجام شد. نتایج تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری نشان داد هر دو شیوه درمانی در کاهش نشانه های اضطراب اجتماعی موثر بودند، اما روان درمانی گروهی به طور معناداری نسبت به روان درمانی فردی اثربخشی بیشتری داشت. تعامل میان اعضا، مدل سازی رفتاری و حمایت گروهی از مهم ترین عوامل افزایش اثربخشی درمان گروهی تشخیص داده شد. یافته ها بیانگر اهمیت استفاده از رویکردهای گروه محور در درمان اضطراب اجتماعی و بهره گیری از کارکردهای گروهی برای توانمندسازی افراد مبتلا به این اختلال است. همچنین نتایج قابلیت کاربرد برای مشاوران، روان شناسان و سیاستگذاران حوزه سلامت روان را دارد. محدودیت ها و پیشنهادهای پژوهشی جهت مطالعات آینده مطرح گردید.

کلیدواژه ها:

روان درمانی فردی ، روان درمانی گروهی ، اضطراب اجتماعی ، اثربخشی درمان ، سلامت روان