نقش مهندسی ژئوتکنیک در توسعه پایدار شهری

شهر را باید یک سیستم پیچیده و شهرسازی را باید مدیریت مجموعه های سیستماتیک دانست. توسعه پایدار، پیشرفت هماهنگ این سیستم پیچیده است. اگر توسعه نامتوازن بوجود آید، سیستم دچار اعوجاج، چولگی و گسیختگی می گردد. در شهرسازی پایدار باید به همه معیارهای مدیریت شهر توجه شود. دسته های از این معیارها ضوابط مهندسی ژئوتکنیک به معنای عام آن است. در معیارهای کمیته (TC۴) که پس از دوازدهمین کنفرانس انجمن بین المللی مکانیک خاک و مهندسی ژئوتکنیک (ISSMGE) منتشر شد، سه دسته معیار برای ریز پهنه بندی یعنی اثر ساختگاه بر جنبش نیرومند زمین، لغزش و روانگرائی توجه شد. این معیارها به همراهی معیارهای مدیریت بحران در برنامه تحلیل خطر و کاهش مخاطرات زلزله (NEHRP) می تواند مبانی توسعه پایدار را از دیدگاه مهندسی ژئوتکنیک و مدیریت بحران تدوین کند. در این مقاله اصول توسعه پایدار شهری و مخاطرات ژئوتکنیکی و مصادیقی از عدم کنترل معیارهای ژئوتکنیکی که مخاطرات جبران ناپذیری را بوجود آورده است یا به مواردی که با رعایت اصول مهندسی ژئوتکنیک به توسعه پایدار منجر شده است بیان شده است.

کلیدواژه ها:

شهرسازی ، ژئوتکنیک ، مدیریت بحران ، فرونشست ، توسعه پایدار