نقش سیاستگذاری در تسریع فراهم سازی زیرساخت حمل و نقل الکتریکی

این پژوهش به بررسی نقش سیاستگذاریهای دولتی در توسعه و گسترش حملونقل الکتریکی و زیرساخت های مرتبط با آن می پردازد. باتوجه به افزایش نگرانی های جهانی درباره تغییرات اقلیمی و وابستگی به سوخت های فسیلی، ضرورت حمایت از این گذار فناورانه بیش از پیش احساس می شود. سیاست های مالی و مشوق های اقتصادی از جمله ابزارهای کلیدی هستند که می توانند پذیرش خودروهای برقی را تسریع کنند و مسیر دستیابی به یک سیستم حملونقل پایدار را هموار سازند. این اثر علمی، با تمرکز بر سیاست های مالی و مشوق های اقتصادی، به بررسی راهبردهای دولت ها در توسعه زیرساخت های حملونقل برقی پرداخته است. هدف اصلی مطالعه، تحلیل مدل های مختلف سیاستگذاری، ارزیابی تاثیرات آنها بر گسترش ترابری الکتریکی و ارائه راهکارهایی برای رفع چالش های موجود در این زمینه است. این دستاورد پژوهشی با استفاده از روش مروری و سیستماتیک انجام شده است. در این راستا، مطالعات پیشین، گزارش های دولتی و تحلیل های تجربی بررسی شده اند تا دیدگاه جامعی درباره سیاست های مالی و زیرساخت ی مرتبط با حملونقل برقی ارائه شود. تحلیل های مقایسه ای بین سیاست های موفق و ناموفق در کشورهای مختلف به عنوان مبنا ی این تحقیق قرار گرفته اند. این نوشتار شامل بررسی سیاست های موفق و ناموفق در کشورهای مختلف و تحلیل عوامل موثر بر پیشرفت یا عدم پیشرفت در این زمینه است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که برای توسعه موثر زیرساخت های خودروهای برقی، رویکردی چندجانبه و هماهنگ لازم است که بتواند چالش های موجود را برطرف کرده و شرایط لازم را برای توسعه حملونقل برقی فراهم آورد. سیاست ها باید به گونه ای طراحی شوند که موانع خاص هر کشور، مانند محدودیت های اقتصادی، اجتماعی و محیطی، در نظر گرفته شود و راه حل های موثری برای آنها ارائه شود. هماهنگی میان دولت، صنعت و جامعه نقش کلیدی در ایجاد زیرساخت های پایدار حملونقل برقی دارد، به گونه ای که این همکاری زمینه ساز توسعه زیرساخت های لازم و حرکت به سوی آینده ای کم کربن و پایدار خواهد بود.

کلیدواژه ها:

سیاستگذاری ، حملونقل الکتریکی ، گذار فناورانه ، توسعه پایدار