مقارنه آثار فسخ قرارداد در کنوانسیون بیع بین المللی کالا و حقوق ایران

یکی از فروعات قراردادهای خصوصی از جمله بیع، آثار فسخ آن است. انقطاع رابطه حقوقی طرفین پس از انشاء فسخ، گاها عوارضی بر جای می گذارد که ممکن است در مفاهیم حقوقی و عرف عمومی منجر به ایجاد مسئولیت طرفین شود. بررسی این آثار و فروعات از مصادیق دکترین حقوقی در تحلیل قواعد عمومی قراردادها است. حقوق ایران، ارکان معینه ای در این جهت مقرر داشته که در مقایسه با کنوانسیون بین المللی کالا از جهات گوناگون متفاوت و نیز، قابل مقایسه است. از آنجا که کنوانسیون بین المللی کالا به عنوان سندی قراردادی و فراگیر بین کشورهای عضو در قالب قوانین تکمیلی - تعویضی، با رعایت اصل آزادی اراده و قراردادها از جایگاه ویژه ای برخوردار است، تبیین مواد آن خصوصا مقررات مربوط به فسخ قرارداد، از جمله موارد مندرج در مواد ۸۱ الی ۴۸ و نیز، بررسی آثار حقوقی آن، در خور توجه خواهد بود. سازگاری برخی موضوعات مصرح کنوانسیون در زمینه یادشده با قوانین ایران و نیز، تبیین وسعت شمول و تفاوت ارکان فسخ قرارداد، معطوف به آثار حقوقی آن، موضوعاتی است که در این مقاله به آن ها پرداخته شده است. این تحقیق، جایگاه طرفین پس از فسخ قرارداد، نحوه مطالبه خسارات احتمالی، زمان تحقق و تعلق خسارات ناشی از فسخ، موضوع عدم امکان استرداد مبلغ و به طور کلی، شرایط معطوف به فسخ قرارداد را مورد توجه قرار داده و با توصیف و تحلیل حقوقی، مترتب بیان آن گردیده است.

کلیدواژه ها:

کنوانسیون بین المللی کالا ، آثار فسخ قرارداد ، مطالبه خسارات ناشی از فسخ ، اقاله و تفاسخ ، انحلال عقد