نقش قوانین بازدارنده در کنترل رفتارهای مجرمانه نوجوانان اعتیاد سرقت و وندالیسم (اجتماعی)

مسئله بزهکاری نوجوانان از مسائل نگران کننده اجتماعی است که دکترین حقوق و روانشناسی امروز را شدیدا به خود مشغول داشته است. از این رو مهم ترین عاملی که جرایم اطفال و نوجوانان را از بزرگسالان جدا می کند عامل سن است و نکته مهمی که تاکنون در قوانین جزایی اکثر کشورها جهت تعیین مجازات برای اطفال و نوجوانان بزهکار همان مسئله تمییز و تشخیص طفل از منظر سن بوده است در قانون جزایی ایران نیز میتوان فصل دهم قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ را که به بزهکاری اطفال و نوجوانان می پردازد از جمله اقدامات پیشگیرانه دانست که به جای مجازات های نامتناسب با توجه به سن و شرایط جسمی و روحی اطفال به اقدامات تامینی و تربیتی و کیفرهای نرم و قابل مسامحه با هدف اصلاح و بازپروری این دسته از بزهکاران می پردازد کیفرهایی از جمله حبس خانگی انجام کارهای عام المنفعه حتی تعویق و تعلیق مراقبتی علاوه بر اینکه وجه کیفری دارد و بزهکار را ملزم به تبعیت از دستورات قانونی می نماید با خاصیت غیر سرکوبگری از تخریب شخصیت وی جلوگیری نموده و با نگهداری نوجوان در جامعه از اثرات سوء برچسب زنیهای مجرمانه مصون می..دارد هدف اصلی این تحقیق بحث و بررسی در تاثیر نوآوریهای قانون جدید در پیشگیری از بزهکاری نوجوانان با استفاده از روش تحلیلی توصیفی با ابزار کتابخانه ای است که از طریق فیش برداری به تحقیق و تفحص در کتب و مقالات حقوقی در پی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

اصلاح و باز ، پروری ، اطفال ، نوجوانان ، پیشگیری ، جرایم ، قانون مجازات اسلامی