مقایسه تاثیر نورپردازی مصنوعی و نور طبیعی بر میزان تعامل دانش آموزان

نور به عنوان یکی از مولفه های حیاتی در طراحی فضاهای آموزشی، نقش مهمی در ارتقای کیفیت یادگیری و تعامل اجتماعی دانش آموزان ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر نور طبیعی و نورپردازی مصنوعی بر میزان تعامل دانش آموزان در محیط کلاس انجام شده است. مسئله اصلی تحقیق این است که کدام یک از دو نوع نورپردازی اثرگذاری بیشتری بر تعاملات دانش آموزان دارد. روش تحقیق به کار رفته، توصیفی-تحلیلی با رویکرد کمی است. جامعه آماری شامل ۱۲۰ دانش آموز دختر پایه نهم در یکی از مدارس دولتی منطقه ۵ شهر تهران بوده که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه ای با سوالات بسته مبتنی بر مقیاس پنج درجه ای لیکرت است که روایی آن توسط اساتید حوزه معماری و روانشناسی محیط تایید شده است. برای تحلیل داده ها از آزمون t مستقل استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه دانش آموزان در معرض نور طبیعی و نور مصنوعی از نظر میزان تعامل وجود دارد. میانگین نمره تعامل در کلاس هایی با نور طبیعی به طور قابل توجهی بالاتر از کلاس هایی با نور مصنوعی بود. این نتایج نشان می دهد که نور طبیعی می تواند موجب افزایش تعامل چهره به چهره، مشارکت در فعالیت های گروهی و افزایش احساس تعلق در فضای آموزشی شود. به علاوه، نور طبیعی با کاهش خستگی ذهنی و افزایش شادابی، بستری مناسب برای یادگیری فعال تر فراهم می آورد. نتیجه گیری پژوهش بر ضرورت توجه جدی به استفاده بهینه از نور طبیعی در طراحی فضاهای آموزشی به ویژه در شهرهای بزرگ و متراکم تاکید دارد. این یافته ها می توانند راهنمایی برای معماران، طراحان داخلی و مسئولان آموزش و پرورش در بهبود کیفیت محیطهای یادگیری باشند.

کلیدواژه ها:

نور طبیعی ، نور مصنوعی ، تعامل اجتماعی ، فضای آموزشی ، دانش آموز ، معماری