رابطه بین جانشین پروری و مدیریت استعداد با میزان توانمندسازی کارکنان ستادی ادارات نواحی پنجگانه آموزش و پرورش شهرستان تبریز

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین جانشینپروری و مدیریت استعداد با میزان توانمندسازی کارکنان ستادی ادارات نواحی پنجگانه آموزش و پرورش شهرستان تبریز بود. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات کمی از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان ستادی ادارات نواحی پنجگانه آموزش و پرورش شهرستان تبریز میباشد که در مجموع دارای 410 نفر کارمند (290 نفر مرد و 120 نفر زن) بود. با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه مورگان تعداد 221 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردید که جهت اطمینان از برگشت پرسشنامهها تعداد 230 پرسشنامه در جامعه آماری توزیع و به روش نمونهگیری تصادفی طبقه ای نسبی مورد تجزیه و تحلیل و مطالعه قرار گرفت. اطلاعات مورد نیاز برای هر متغیر با استفاده از پرسشنامههای استاندارد، جانشینپروری با استفاده از پرسشنامهی تابلی و همکاران (1393)؛ مدیریت استعداد با استفاده از پرسشنامه کاینگهام (2007) و توانمندسازی روانشناختی با استفاده از پرسشنامه توماس و ولتهوس (1990). در فصل چهار تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS24 صورت گرفت. یافتههای این پژوهش نشان داد که بین متغیرهای جانشینپروری و توانمندسازی (44/0 =r، 01/0>P) رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین بین متغیرهای مدیریت استعداد و توانمندسازی (17/0 =r، 01/0>P) نیز رابطه مستقیم و معناداری وجود داشت. نتایج همچنین نشان داد که مولفه آموزش و بهسازی افراد مستعد از ابعاد جانشینپروری توان پیش بینی توانمندسازی کارکنان را دارد (54/0=β). همچنین مولفه انتخاب استعداد توانست توانمندسازی کارکنان را پیش بینی نماید(23/0=β). با توجه به نتایج حاصل از تحقیق شایسته است که به منظور افزایش توانمندسازی کارکنان آموزش و پرورش توجه بیشتری به متغیرهای مدیریت استعداد و جانشین پروری شود.

کلیدواژه ها:

جانشین پروری ، مدیریت استعداد ، توانمندسازی ، آموزش و پرورش