امکانسنجی استفاده از هوش مصنوعی در داوری بین المللی

پیشرفتهای اخیر در فناوری هوش مصنوعی (AI) فرصتهای جدیدی را برای بهبود فرآیندهای داوری بین المللی فراهم کرده است. استفاده از سیستمهای مبتنی بر هوش مصنوعی در داوری بین المللی می تواند مزایای متعددی از جمله افزایش کارایی، کاهش هزینه ها و ارتقای دقت در تصمیم گیری را به همراه داشته باشد. این فناوری قادر است با تجزیه و تحلیل داده های گسترده حقوقی، شناسایی الگوهای تصمیم گیری و ارائه پیشنهادهای دقیق تر به داوران، فرآیند داوری را تسهیل کند. علاوه بر این، هوش مصنوعی می تواند از طریق تحلیل و پردازش سریع تر اسناد و مدارک، روند داوری را تسهیل کرده و از تاخیرهای غیرضروری جلوگیری کند. با این حال، پذیرش هوش مصنوعی در داوری بین المللی با چالش های مهمی مواجه است. از جمله این چالش ها می توان به مسائل مرتبط با شفافیت الگوریتمی، سوگیری داده ها، مسئولیت پذیری حقوقی و تضاد احتمالی با اصول بنیادین عدالت اشاره کرد. علاوه بر این، عدم اعتماد کامل طرفین به تصمیم گیری غیرانسانی، محدودیت های فنی و نبود یک چارچوب قانونی جامع از دیگر موانع اصلی در پذیرش گسترده این فناوری است. این مقاله با استفاده از روش تحقیق توصیفی - تحلیلی، ضمن بررسی مزایا و معایب استفاده از هوش مصنوعی در داوری بین المللی، راهکارهای پیشنهادی برای غلبه بر چالش های حقوقی و عملی را ارائه می دهد و به امکان سنجی ترکیب هوش مصنوعی با نظارت انسانی برای افزایش اعتماد و کارایی می پردازد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی در داوری بین المللی ، شفافیت الگوریتمی ، مسئولیت پذیری حقوقی هوش مصنوعی ، چالش های اخلاقی در داوری ، مدل های ترکیبی انسان و هوش مصنوعی