بررسی تاثیر جهش های میتوکندریایی بر میزان مقاومت به شیمی درمانی در سرطان دهانه رحم

مقدمه: سرطان دهانه رحم یکی از شایع ترین بدخیمی های زنان است که شیمی درمانی به عنوان یکی از روش های اصلی درمان آن به کار می رود. با این حال، بروز مقاومت دارویی در برخی بیماران، اثربخشی درمان را کاهش می دهد. مطالعات نشان داده اند که جهش های DNA میتوکندریایی می توانند در تنظیم متابولیسم انرژی و پاسخ های سلولی به استرس نقش داشته باشند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر جهش های A۱۵۵۵G، A۳۲۴۳G و A۷۴۴۵G در DNA میتوکندریایی بر میزان مقاومت به شیمی درمانی در بیماران مبتلا به سرطان دهانه رحم انجام شد.

مواد و روش ها : این مطالعه بر روی ۱۰۰ بیمار مبتلا به سرطان دهانه رحم که تحت درمان با داروهای شیمی درمانی قرار گرفتند و ۱۰۰ فرد سالم به عنوان گروه کنترل انجام شد. استخراج DNA به روش فنل-کلروفرم انجام شد و جهش های موردنظر با روش PCR-RFLP بررسی و با توالی یابی تایید شدند. ارتباط جهش ها با میزان پاسخ به درمان از طریق آزمون های آماری ارزیابی شد.

یافته ها: نتایج نشان داد که جهش A۳۲۴۳G به طور معناداری با افزایش مقاومت به شیمی درمانی مرتبط است (P<۰.۰۵) درحالی که جهش های A۱۵۵۵G و A۷۴۴۵G ارتباط معناداری با مقاومت دارویی نشان ندادند(P>۰.۰۵).

نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که جهش A۳۲۴۳G می تواند به عنوان یک نشانگر بالقوه برای پیش بینی مقاومت به شیمی درمانی در بیماران مبتلا به سرطان دهانه رحم در نظر گرفته شود. درک بهتر مکانیسم های دخیل در این فرایند می تواند به توسعه راهکارهای درمانی شخصی سازی شده و افزایش کارایی درمان های ضدسرطانی کمک کند.

کلیدواژه ها:

سرطان دهانه رحم ، مقاومت به شیمی درمانی ، DNA میتوکندریایی