اثر تابش مرحله ای نور UV-C روی برخی پارامترهای کیفی و فعالیت آنتی اکسیدانی میوه توت فرنگی رقم پاروس در دوره انبارمانی

این پژوهش با هدف بررسی کاربرد مرحله ای نور UV-C روی برخی ویژگی های کیفی و فیتوشیمیایی میوه توت فرنگی رقم پاروس طی دوره انبار ۱۴ روزه در دمای ۴ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی ۹۰-۸۵ درصد انجام گرفت. این آزمایش در سال ۱۴۰۱ و به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور انجام شد. فاکتور اول نور UV-C (شاهد، بدون تابش UV-C)، تک مرحله ای، دو مرحله ای و چند مرحله ای با شدت۴ کیلو ژول یر متر مربع(، و فاکتور دوم دوره انباری (صفر، ۷ و ۱۴ روز) بود. نتایج نشان داد که در پایان دوره انبارداری، میزان کاهش وزن و پوسیدگی در تیمار تابش چند مرحله ای UV-C به ترتیب ۱۷/۵۵ درصد و ۷۳/۷۲ بود. همچنین، این تیمار توانست سفتی و مقدار اسیدیته قابل تیتراسیون را به ترتیب ۱۴۸ و ۶۴ درصد بهتر از تیمار شاهد حفظ کند. بین میزان پی اچ تیمارهای UV-C در پایان انبارداری تفاوت معنی داری وجود نداشت. علاوه بر این، در پایان دوره انبارداری تیمار چند مرحله ای UV-C مقدار ویتامین ث (۶۵/۶۱ درصد)، محتوای فنل کل (۴۴/۴۹ درصد) و فعالیت آنتی اکسیدانی (۹۲/۲۲ درصد) بیشتری را نسبت به تیمار شاهد نشان داد. در تیمار تابش تک مرحله ای UV-C میزان محتوای فلاونوئید و آنتوسیانین کل به ترتیب ۵۱ و ۱۱۱ درصد بیشتر از تیمار شاهد در پایان انبارداری بود. تابش UV-C سبب کاهش مقدار L* شد، اما این کاهش در تیمار چند مرحله ای کمتر بود. همچنین، تحت تیمار UV-C افزایش میزان a* و زاویه هیو مشاهده شد که میزان این افزایش در تیمار چند مرحله ای بیشتر از سایر تیمارها بود. در مجموع، تابش چند مرحله ای UV-C بیشترین تاثیر را در افزایش ترکیب های زیست فعال و حفظ کیفیت میوه توت فرنگی نشان داد. تیمار دو مرحله ای UV-C نیز اثرات مثبت بیشتری نسبت به تیمار تک مرحله ای داشت.

کلیدواژه ها:

آنتوسیانین ، انبارمانی ، پوسیدگی ، سفتی ، فنل کل