مطالعه نقش خاطره سازی آموزشی در ارتقاء علاقه مندی پایدار به یادگیری

در سال های اخیر، یکی از چالش های اساسی نظام های آموزشی، حفظ علاقه مندی پایدار دانش آموزان و دانشجویان به فرایند یادگیری بوده است. بسیاری از روش های سنتی، در ایجاد انگیزه ی درونی و مستمر برای یادگیری ناکام مانده اند. در این راستا، استفاده از خاطره سازی آموزشی به عنوان یک رویکرد نوین و میان رشته ای، مورد توجه محققان و معلمان قرار گرفته است. خاطره سازی آموزشی به معنای طراحی تجربیات یادگیری معنادار، عاطفی و ماندگار است که با فعال سازی عناصر هیجانی، شخصی و داستانی، یادگیرندگان را به شکل عمیق تری با محتوا درگیر می سازد. در این مطالعه، نقش خاطره سازی در ارتقاء علاقه مندی پایدار به یادگیری مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان می دهد که تلفیق عناصر هنری، روایی، تعاملی و چندحسی در محیط یادگیری باعث تحریک حافظه بلندمدت، افزایش احساس تعلق به موضوع درسی و ایجاد پیوندهای احساسی با محتوای آموزشی می شود. همچنین، خاطرات آموزشی موثر نه تنها انگیزش یادگیری را در لحظه افزایش می دهند، بلکه موجب تداوم علاقه و کنجکاوی در طول زمان می گردند. استفاده از روایت های شخصی، مثال های زندگی واقعی، نقش آفرینی و فعالیت های گروهی هدفمند از مهم ترین ابزارهای خاطره سازی به شمار می روند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که محیط های یادگیری که بر ایجاد تجربه ی به یادماندنی تاکید دارند، نسبت به محیط های صرفا اطلاعات محور، تاثیر پایدارتری در نگرش یادگیرنده نسبت به یادگیری بر جای می گذارند. در مجموع، خاطره سازی آموزشی می تواند به عنوان رویکردی کارآمد و انسان محور در جهت پرورش علاقه مندی درونی، تفکر خلاق و یادگیری مادام العمر مورد بهره برداری قرار گیرد. پیشنهاد می شود مربیان آموزشی، سیاست گذاران و طراحان برنامه های درسی به جنبه های تجربی، روایی و احساسی فرایند یاددهی-یادگیری توجه ویژه ای داشته باشند.

کلیدواژه ها:

یادگیری پایدار ، خاطره سازی آموزشی ، انگیزش درونی ، تجربه معنادار ، روایت آموزشی.