مقایسه اثربخشی مداخلات مبتنی بر ذهن آگاهی و مداخلات شناختی هیجانمدار بر حواس پرتی کردن و کنترل اجتماعی بیماران خودآیمن

هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان شناختی هیجانمدار بر حواس پرتی کردن و کنترل اجتماعی بیماران خودآیمن بود. پژوهش حاضر آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل ناهمسان بود که به طور مقطعی در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۹ انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران خودآیمن شهر تهران بود که در سال ۱۳۹۸ به مراکز درمانی شهر تهران مراجعه کرده بودند. برای انتخاب نمونه این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی در دسترس استفاده شد. حجم نمونه شامل ۴۵ نفر از بیماران خودآیمن شهر تهران بود که به دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل تقسیم شدند. پروتکل درمان مبتنی بر ذهن آگاهی کابات-زین (۱۹۹۰) در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای و پروتکل درمان شناختی هیجانمدار گراس (۲۰۰۷) در ۷ جلسه ۹۰ دقیقه ای اجرا گردید. برای گروه کنترل هیچ گونه آموزش و درمانی انجام نشد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه کنترل فکر ولز و دیویس (۱۹۹۴) استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون های تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکووا)، تحلیل کوواریانس تکمتغیری (آنکووا) و آزمون تعقیبی بنفرونی، به وسیله نرم افزار SPSS-۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که دو روش درمان مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان شناختی هیجانمدار تاثیر معناداری بر حواس پرتی کردن و کنترل اجتماعی بیماران خودآیمن داشتند (P>۰.۰۱). اما بین اثربخشی دو روش درمان مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان شناختی هیجانمدار بر حواس پرتی کردن و کنترل اجتماعی بیماران خودآیمن تفاوت معناداری وجود نداشت (P<۰.۰۱). در نهایت می توان گفت که هر دو روش درمان مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان شناختی هیجانمدار روش های موثری برای بهبود بیماران خودآیمن هستند.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر ذهن آگاهی ، درمان شناختی هیجانمدار ، حواس پرتی کردن ، کنترل اجتماعی