تحلیل راهبردی پیاده مداری در بازآفرینی خیابان لطفعلی خان با رویکرد توسعه پایدار

با افزایش پیچیدگی سیستم های شهری و ناکارآمدی برخی برنامه های مدیریتی، لزوم بهره گیری از رویکرد «برنامه ریزی توسعه راهبردی شهری (CDS)» به عنوان ابزاری نوین در هدایت آینده شهرها برجسته شده است. این پژوهش با هدف حفظ میراث تاریخی ارزشمند، ارتقاء کیفیت زندگی، رونق فرهنگی-اجتماعی و دستیابی به مدیریت شهری بسیار کارآمد، به بررسی نقش پیاده راه ها در فرآیند برنامه ریزی توسعه راهبردی شهری در خیابان لطفعلی خان شیراز می پردازد. روش پژوهش توصیفی بوده و داده ها از طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی (پرسشنامه) گردآوری شده اند. جامعه آماری شامل ۳۰ نفر از متخصصان معماری و شهرسازی بوده و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام شده است. یافته ها نشان می دهد که بیشترین همبستگی پیاده مداری با بعد اجتماعی-فرهنگی و کمترین آن با بعد زیست محیطی است. همچنین بیشترین همبستگی بین ابعاد کالبدی و کمترین در بعد فراغتی مشاهده شده است. به طورکلی، شاخص اجتماعی-فرهنگی بیشترین تاثیر را بر پیاده مداری در این محدوده دارد.

کلیدواژه ها:

پیاده راه ، توسعه راهبردی ، توسعه پایدار