اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر انعطاف پذیری شناختی و بهزیستی روانشناختی در بیماران مبتلا به سوءهاضمه بدون زخم

این پژوهش با هدف تبیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر انعطاف پذیری شناختی و بهزیستی روانشناختی در بیماران مبتلا به سوءهاضمه بدون زخم شهرستان قائم شهر انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل بیماران ۲۵ تا ۵۰ ساله با تشخیص سوء هاضمه بدون زخم در کلینیک تخصصی و فوق تخصصی گوارش طوبی در شهرستان ساری و قائمشهر در سال ۱۴۰۳ بود. از بین آنها تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی و با روش قرعه کشی در دو گروه آزمایش و کنترل (۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل) جایگزین شدند. افراد حاضر در گروه آزمایش مداخله درمان شناختی رفتاری (۸ جلسه) هر هفته یک جلسه و به مدت ۹۰ دقیقه دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰) و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف فرم کوتاه بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره با نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ استفاده شد. نتایج نشان داد اثر اصلی گروه شناخت درمان شناختی رفتاری معنادار بود. ۳۶ درصد تغییرات انعطاف پذیری شناختی و ۴۳ درصد تغییرات ناشی از اثر دو مداخله بود. درمان شناختی رفتاری بر انعطاف پذیری شناختی و بهزیستی روانشناختی بر بیماران مبتلا به سوءهاضمه بدون زخم تاثیر داشت (۰۱/۰ >P).

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، انعطاف پذیری شناختی ، بهزیستی روانشناختی ، سوءهاضمه بدون زخم