تربیت اخلاقی و نقش ادبیات عرفانی: مطالعه ای بر آموزه های «منطق الطیر» در توسعه اخلاق دانش آموزان متوسطه دوم در شهر رشت

تربیت اخلاقی به عنوان یکی از ارکان اصلی تعلیم و تربیت، در شکل گیری هویت فردی دانش آموزان و ارتقای سطح اخلاقی جامعه نقش به سزایی ایفا می کند. در این راستا، آثار ادبی، به ویژه آثار نثر عرفانی و تربیتی، می توانند به عنوان منابع غنی برای توسعه تربیت اخلاقی محسوب شوند. در این پژوهش، با رویکردی کیفی، به بررسی قابلیت های کتاب «منطق الطیر» عطار نیشابوری در توسعه تربیت اخلاقی دانش آموزان متوسطه دوم شهر رشت پرداخته شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که «منطق الطیر» با بهره گیری از داستان های تمثیلی و آموزه های عرفانی، مفاهیم اخلاقی ارزشمندی همچون صداقت، محبت، خلوص نیت و همدلی را ترویج می دهد. این مفاهیم می توانند تاثیر عمیقی بر نگرش ها و رفتارهای دانش آموزان گذاشته و به تقویت شخصیت اخلاقی آن ها کمک کنند. علاوه بر این، مطالعه این اثر به ارتقای تفکر انتقادی و خودآگاهی دانش آموزان نیز منجر می شود. نوآوری اصلی این پژوهش، ارائه چارچوبی برای ترکیب آموزه های اخلاقی عطار نیشابوری با برنامه های درسی آموزش و پرورش می باشد. این تحقیق نه تنها به بررسی محتوای «منطق الطیر» پرداخته، بلکه با معرفی روش های عملی برای تدریس این آموزه ها در کلاس های درس، به ارتقاء تربیت اخلاقی دانش آموزان کمک می کند.

کلیدواژه ها:

تربیت اخلاقی ، منطق الطیر ، ادبیات عرفانی ، دانش آموزان متوسطه دوم ، تفکر انتقادی