پساپدیدارشناسی دن آیدی در تبدیل نقاشی به فناوری دیجیتال

تاریخ تحول تمدن بشری نشان می دهد که همزیستی هنر و فناوری در هر زمانی وجود داشته است. هنر دیجیتال، هنری است برآمده از میان تاریخ هنر و تکنولوژی که همراه با پیشرفت فزاینده فناوری مرزهای پیشین خود را دگرگون کرد. زبان نقاشی در حال حاضر دچار تحولات فراوانی شده که ماهیت و بیان آن در قالبی جدید ارائه می شود و شاهد یک تغییر پارادایم اساسی هستیم. در نگرش پساپدیدارشناختی دن آیدی بر اهمیت شناخت فناوری در زندگی انسان تاکید دارد و روابط انسان با فناوری را در چهار نسبت تجسد، هرمنوتیک، غیریت و زمینه بسط می‎دهد و نحوه شکل گیری آن ها توسط فناوری را برجسته می کند. پژوهش حاضر با استفاده از رویکرد پساپدیدارشناسی و نگرشی بینارشته ای به دنبال ایجاد پیوند میان فلسفه و هنر نقاشی می باشد و برای دستیابی به این هدف از روش تحقیق توسعه ای جهت فهم تاثیر فناوری های دیجیتال بر هنر نقاشی بهره گرفته شده است. در این چارچوب، نسبت تجسد با هنر سایبورگ هم راستا شد، جایی که مرزهای میان بدن و فناوری در هم شکست. نسبت هرمنوتیک با هنر فراکتال پیوند یافت، که در آن جهان از رهگذر نشانه ها و کدنویسی های دیجیتال تفسیر شد و معنایی نو آفرید. نسبت غیریت گفت وگویی پویا میان انسان و ماشین را رقم زد و در فناوری هایی چون هوش مصنوعی، مواجهه انسان با دیگری را آشکار ساخت؛ و در نهایت، نسبت زمینه با واقعیت مجازی هم خوانی یافت که جهانی موازی خلق کرد و در آن ادراک و تخیل در هم آمیختند.

کلیدواژه ها:

پساپدیدارشناسی ، دن آیدی ، فلسفه تکنولوژی ، فناوری دیجیتال ، نقاشی دیجیتال