ارزیابی ویژگی های اقتصادی اجتماعی سکونت های غیر رسمی شهر تبریز

مقدمهدر این تحقیق موضوع تاب آوری ویژگی های اقتصادی اجتماعی در سکونتگاهای غیر رسمی در شهر تبریز بر چالش های شهری تاکید می کند. بنابراین چالش های شهر تبریز در زمینه سکونتگاه های غیررسمی با کمبود فضاهای باز شهری، هزینه بالای زندگی، زیرساخت های ناکافی و کیفیت مسکن مشخص می شود. برای رسیدن به هدف این تحقیق، زیرساخت ها به عنوان امکانات فیزیکی، اجتماعی - اقتصادی و زیست محیطی در نظر گرفته شده اند که برای عملکردی موثر و کارا در بافت های شهری ایجاد شده اند . مسائل مرتبط با سکونتگاه غیررسمی در این تحقیق، براساس تعریف سازمان ملل متحد است که سال ۲۰۰۶ آن را این گونه تعریف می کند «مناطقی که دارای فضای جغرافیایی با عملکردی پایین تر از استاندارد برنامه ریزی مورد نیاز در شهرها است.» استانداردهای اتخاذ شده برای برنامه ریزی در این زمینه از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. بنابراین، برنامه ریزی استاندارد شده در این مقاله در ارتباط با زمینه منطقه مورد مطالعه است. همچنین، این تعریف شامل سکونت با شواهدی از وجود مسکن غیر استاندارد، شرایط محیطی تخریب شده و آسیب دیده، آرایش و چینش تصادفی ساختمان ها با معابر تودرتو و پله پله و ایجاد مکان هایی برای جرم از نظر اجتماعی است. با توجه به دیدگاه جهانی این چالش ها ( زیرساخت های ضعیف و پایین بودن کیفیت بودن زندگی در سکونتگاه غیر رسمی) و پتانسیل آن در تمام کشورهای جهان؛ این مطالعه به ارزیابی ویژگی های اقتصادی اجتماعی در پاسخ به تاب آوری شهری در سکونتگاه های غیررسمی با توجه به درک وضعیت موجود و کافی نبودن زیرساخت ها در این گونه محلات در شهر تبریز می پردازد. مواد و روش ها در این مطالعه از روش مطالعه موردی استفاده شد و در آن سکونتگاه های غیررسمی شهر تبریز مورد بررسی قرار گرفت. خبرگان و مصاحبه از اهالی محله برای جمع آوری داده ها و مطالعه تحقیق انتخاب شدند. روش مثلث بندی برای جمع آوری داده ها استفاده شد، جمع آوری داده ها از طریق استفاده از دو یا چند رویکرد است و این امر در مطالعه برای تایید و تقویت داده های جمع آوری شده ضروری است. روش مثلث بندی داده ها در این تحقیق به این صورت است که راهبرد جمع آوری اطلاعات در این پژوهش شامل منابع اولیه گردآوری داده ها، منابع ثانویه جمع آوری داده ها با بیش از یک رویکرد ( کیفی و کمی جمع آوری داده ها) است. منابع اولیه جمع آوری داده ها از طریق استفاده از بررسی شناسایی، مشاهده، تعامل غیر مستقیم ( بدون ساختار) با ساکنان و خبرگان منتخب جمع آوری شد. همچنین، در مجموع ۳۸۳ پرسشنامه ساختاریافته ( ۳۸۳ پرسشنامه) در سکونتگاه های غیر رسمی شهر تبریز اجرا شد و در مجموع، ۳۷۰ پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای درک بیشتر یک پرسشنامه آنلاین با خبرگان اجرا شد و در مجموع، ۳۰ پرسشنامه برای هدف این مطالعه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. منابع ثانویه داده های اتخاذ شده شامل بررسی متون مربوط به محتوا و زمینه مرتبط با متون مربوط به تمرکز تحقیق است. این امر به عنوان بستری برای مفاهیم تحقیق، جمع آوری داده ها و تجزیه و تحلیل داده ها مورد استفاده در این مطالعه عمل می کند. داده ها با استفاده از روش ترکیبی تجزیه و تحلیل شدند ( روش کمی و کیفی تجزیه و تحلیل داده ها) . کمی شامل استفاده از روش تحلیل معادلات ساختاری با روش تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم و تحلیل رگرسیونی انجام گرفت، در حالی که روش کیفی شامل استفاده از صفحات و ابزارهای توصیفی مورد استفاده در تفسیر مصاحبه ها است. داده ها تفسیر شدند و نتایج یافته ها برای انعکاس ویژگی های سکونتگاه های غیر رسمی در رابطه با ویژگی های اجتماعی اقتصادی از نظر تاب آوری در منطقه مورد مطالعه یکپارچه شدند. ویژگی های اجتماعی اقتصادی و تاب آوری سکونتگاه های غیر رسمی تعیین و براساس آن پیشنهادهایی ارائه شد. این تحقیق به منظور استخراج اطلاعات خاص و عمومی دانش تاب آوری شهر تبریز به خصوص سکونتگاه های غیررسمی شهر تبریز در رابطه با سکونت غیر رسمی و برنامه ریزی اجتماعی اقتصادی انجام شد. یافته هانتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده های تحقیق حاکی از آن است که ویژگی های اعتماد به افراد محله در مواجهه با بحران ها توسط ساکنان سکونتگاه های غیررسمی و تمایل به مشارکت و تشکیل انواع نهادها در این مناطق رابطه متقابلی با مولفه های اقتصادی-اجتماعی افراد دارد. از این رو دست یابی به منابع اقتصادی و ارزش های اجتماعی از یک سو و وجود ساختارهای اجتماعی اقتصادی از سوی دیگر، موجبات ارتقای تاب آوری در سکونتگاه های غیررسمی و به تبع آن، تاب آوری اجتماعی را فراهم خواهد کرد. تحقق این شاخص ها تاثیر قابل توجهی بر افزایش اعتمادبه نفس افراد، توانایی حل مشکلات در مواقع بحرانی و خلق راه حل های مختلف و بهبود خودکارآمدی آن ها می گذارد. همچنین ، برنامه ریزی مناسب در ابعاد فردی و اجتماعی سکونتگاه های غیررسمی می تواند با توانمند ساختن آن ها موجبات ارتقای تاب آوری افراد در برابر مشکلات و بحرآن ها، ارتقای کارایی فردی، کاهش استرس و اضطراب در مواقع بروز سوانح و افزایش روحیه مشارکتی برای غلبه بر مسائل مختلف شود. نتیجه گیریاین مطالعه موارد زیر را توصیه می کند و سپس به شرح زیر نتیجه گیری می کند: ۱. دولت باید به فکر استحکام ساختمان و طرح های مسکن در سکونتگاه های غیر رسمی شهر تبریز باشد. تا جمعیت زیاد شهروندان کم درآمد را در خود جای دهد. ۲. مدیریت محلی باید رویکرد طراحی جامع را تا حد ممکن اتخاذ کند، دولت محلی باید مردم ( شهروندان) را به خوبی آموزش دهد و آگاهی و حساسیت بهتری نسبت به آنچه که در حال حاضر در محل زندگی شان وجود دارد، ایجاد کند. همچنین، نقش و مزایای مردم ( شهروندان) و دولت باید به وضوح برای دستیابی به طراحی جامع و موفقیت پروژه های آغاز شده در رابطه با سکونتگاه های غیررسمی شهر تبریز بیان شود. ۳. همچنین، سیاست های موجود در زمینه معیارها برای دستیابی به برخی از مقررات مسکن عمومی دولت باید با انجمن مشارکت شهروندان (سکونتگاه های غیررسمی) بررسی شود. این وضعیت از نظر افراد مصاحبه شده مسخره به نظر می رسد و حتی به عنوان بخشی از منشا بدنامی فرض می شود، زیرا مردم بر این باورند که برای رسیدن به چنین معیارهایی باید واقعا شخص باید فقیر باشد. بنابراین، شرط تخصیص نباید طوری ارائه یا ایجاد شود که بی عدالتی به وجود آورد. ۴. آموزش عمومی و روشنگری نیز باید برای اجتناب از بدنام کردن اشغالگران مسکن عمومی در سکونتگاه های غیررسمی شهر تبریز انجام شود. ۵. اصلاحات سیاست اقتصادی نیز باید برای تشویق توسعه اقتصادی برابر یا حداقل کاهش شکاف بین غنی و فقیر به عنوان محصولات اقتصادی کشور انجام شود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری شهری ، سکونت غیررسمی ، شهر تبریز ، ویژگی اقتصادی اجتماعی