بازشناسی تصویر آینده: گشودن راز دژاوو و کاربردهای آموزشی آن

پدیده دژاوو یکی از پیچیده ترین تجربه های ذهنی انسان است که در مرز حافظه، ادراک، ناخودآگاه و تخیل قرار دارد. این تجربه زمانی رخ می دهد که فرد در مواجهه با موقعیتی جدید، احساس آشنایی عمیق و غیرقابل توضیحی را تجربه می کند. مقاله حاضر با هدف بررسی رابطه دژاوو با فرآیندهای یادگیری، به ویژه نقش تصویرسازی ذهنی و حافظه ناآگاه، تدوین شده است. در بخش نظری، مهم ترین رویکردهای عصب شناختی، روان شناختی و فلسفی بررسی شده و سپس، نظریه ای نو تحت عنوان «بازشناسی تصویر آینده» ارائه می گردد. این نظریه بر آن است که دژاوو حاصل انطباق ناخودآگاه موقعیت فعلی با تصویری ذهنی است که پیش تر در بستر رویا، خیال یا گفت وگوهای درونی شکل گرفته است. در ادامه، داده های حاصل از پرسش نامه های توزیع شده میان ۱۹۸ نفر از دو گروه سنی تحلیل و نقش تصویرسازی ذهنی در بروز دژاوو بررسی شده است. در پایان، پیامدهای نظری و آموزشی این دیدگاه در زمینه بهبود نظام یادگیری و درک ساختار ذهن تحلیل شده اند.

کلیدواژه ها:

دژاوو ، تصویرسازی ذهنی ، ناخودآگاه ، یادگیری ، حافظه آینده نگر