تاثیر نانوذره آهن و اسید سالیسیلیک بر باززایی و برخی شاخص های مورفوفیزیولوژیکی گل راعی در شرایط کشت درون شیشه ای

گل راعی (Hypericum perforatum L.) دارای ترکیبات موثره از جمله هایپریسین و هایپرفورین می باشد. نانوذرات و محرک ها موجب افزایش تولید متابولیت ثانویه و بهبود شاخص های فیزیولوژیکی گیاهان می شوند. بنابراین، هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر کاربرد نانوذره آهن (عدم کاربرد نانوذره آهن و کاربرد ۵۰ و ۱۰۰ میکرومولار) و اسید سالیسیلیک (عدم کاربرد اسید سالیسیلیک و کاربرد ۴۰، ۸۰ و ۱۲۰ میکرومولار) بر برخی صفات مورفوفیزیولوژیکی (درصد باززایی، وزن تر، ارتفاع گیاه، طول ریشه، تعداد ریشه، تعداد برگ، سطح برگ، محتوای رنگیزه های فتوسنتزی) و فیتوشیمیایی (محتوای فنل کل، و محتوای فلاونوئید) گل راعی بود. نتایج نشان داد که برهمکنش نانوذره آهن و اسید سالیسیلیک بر درصد باززایی، وزن تر، تعداد برگ، سطح برگ، طول ریشه، محتوای کلروفیل کل، محتوای فنل و فلاونوئید در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. در حالی که ارتفاع گیاه و تعداد ریشه غیر معنی دار بودند. مقایسه میانگین ها نشان داد که بیش ترین درصد باززایی و وزن تر به ترتیب در تیمار شاهد و  ترکیب تیماری ۵۰ میکرومولار نانو ذره آهن و ۱۲۰ میکرومولار اسید سالیسیلیک مشاهده شد. به طور کلی کاربرد همزمان نانوذرات آهن (۵۰ میکرومولار) و اسید سالیسیلیک (غلظت های ۴۰ و ۸۰ میکرومولار) تاثیر معنی داری بر صفات مورفوفیزیولوژیکی و فیتوشیمیایی گل راعی داشتند.

کلیدواژه ها:

Nanoparticles ، Phenolic compounds ، Photosynthetic pigments ، Regeneration ، Salicylic acid ، اسید سالیسیلیک ، باززایی ، ترکیبات فنلی ، رنگیزه های فتوسنتزی ، نانوذرات