بررسی جایگاه اسلام و مبانی اسلامی در تعلیم و تربیت دانش آموزان

بر مبنای رویکردهای موجود انتظار می رود که دانش آموز با ورود به مدرسه و گذراندن دوره ی دانش آموزی، گسترش پهنه تعاملاتی (با اولیای مدرسه و سایر دانش آموزان)، عضویت در تشکل های دانش آموزی و مشارکت در فعالیت های فوق برنامه نوعی جامعه پذیری و فرهنگ پذیری ثانویه را تجربه نماید که در نتیجه ی آن مرزبندی های هویتی بسط یابد؛ بنابراین نظام آموشی علاوه بر محتوای برنامه ی درسی از راه شبکه های مستحکم و پایدار اجتماعی، جو و فضای تربیتی و اجتماعی در محیط های آموزشی در ایجاد دیگر فهمی و بسط جهت گیری های شناختی و عاطفی و کنشی معطوف به نشانگان هویت اسلامی ایرانی موثر است (قادرزاده، ۱۳۹۳: ۸۹). باتوجه به اینکه سلسله مراتب ارزش های نوجوانان در حال تغییر است و شکاف های نسلی بین آنها در حال تغییر است و شکاف های نسلی بین آنها و والدین آنها در حال شکل گیری است بطوریکه به نظر می رسد در درازمدت گرایش به ارزش های مصرف، موفقیت و رفاه در بین دانش آموزان تشدید می شود؛ ضرورت توجه دقیق به وضعیت هویتی نوجوانان را آشکار می سازد و عوامل دیگر مانند ظهور سبک های جدید زندگی و گفتمان های فرهنگی رقیب، ظهور نهادها، رسانه ها و صنایع فرهنگی جدید، رقیب و بدیل، ظهور جریان های فرهنگی نوپدید در بین دانش آموزان، خطر رشد و گسترش جریان های انحرافی و اباحه گری بین دانش آموزان و... باعث شده که دانش آموزان با چالش های گسترده ای روبرو شوند و لازم است برای بهبود آن تدابیری اندیشید و دانش آموزان را به گونه ای تربیت نمود که برای حیات طیبه، زندگی شایسته برای آینده و همچنین برای شهروندی و برای بودن در جامعه آماده شوند و یکی از راه هایی که می تواند نقش موثری دراین رابطه در جهت احیاء هویت اسلامی ایرانی ایفاء کند مدرسه است؛ بنابراین الگوی هویت اسلامی ایرانی، نقشه راه توسعه ی هویت اسلامی ایرانی در بین ارکان مختلف جامعه جهت رسیدن به آرمان های نظام اسلامی است. این الگو می بایست از جهت مبانی، روش اجرا و محصولات در خدمت گسترش معنویت در بین دانش آموزان قرار گیرد. تحقق هویت

کلیدواژه ها:

اسلام ، مبانی اسلامی ، تعلیم و تربیت ، دانش آموزان ، هویت اسلامی