بررسی جایگاه طهارت وجود در عرفان اسلامی با تاکید بر مسیر سلوک و لقاء حق

انسان ذاتا در جست وجوی حقیقت و آرامش است و این آرامش حقیقی زمانی حاصل می شود که وجود او از هرگونه آلودگی و تعلق دنیوی پاک شود. طهارت وجود به معنای پالایش درونی انسان از وابستگی های مادی و نفسانی است که موجب می شود دل او برای دریافت نور الهی آماده گردد. در مسیر سلوک عرفانی، انسان باید با مجاهدت درونی، حجاب های ظلمانی و نورانی را از میان برداشته و با انقطاع از غیر خداوند، به مقام قرب الهی دست یابد. طهارت وجود نه تنها مسیر انسان به سوی کمال مطلق را هموار می سازد، بلکه با ایجاد آرامش قلب، حقیقت توحید را در جان انسان متجلی می کند. سالکی که دل از غیر خدا تهی کرده و تنها محبوب حقیقی را در قلب خود جای دهد، در نهایت به مرحله ای می رسد که همه چیز را تجلی الهی می بیند. در این مقام، عارف خود را از هرگونه انانیت رها کرده و محو در نور الهی می شود. این پژوهش با هدف بررسی مفهوم طهارت وجود در عرفان اسلامی، به نقش تزکیه نفس، انقطاع از غیر، ذکر خداوند و فنای فی الله در مسیر لقاء حق می پردازد. در نهایت، به این نتیجه می رسد که طهارت وجود، راه رسیدن به آرامش درونی و دستیابی به حقیقت مطلق است. انسانی که در این مسیر گام برمی دارد، سرانجام با عبور از کثرت ها به وحدت می رسد و خود را در محضر الهی حاضر می بیند.

کلیدواژه ها:

طهارت وجود ، لقاء حق ، تزکیه نفس ، انقطاع ، وحدت وجود ، فنای فی الله ، قرب الهی