بررسی نقش مدارس در پرورش هویت دینی و معنوی دانش آموزان نسل جدید

اهمیت نسل نوجوانان در ساختن آینده کشور، چالش های نوظهور برای عرصه دین و دینداری و البته وجود گزارش هایی مبنی بر تاثیرگذاری ناکافی برنامه های تربیت دینی وزارت آموزش و پرورش (به عنوان اصلی ترین متولی رسمی امر تربیت)، تردید هایی را در میزان کارایی راهبردها و برنامه های این حوزه در اذهان ایجاد کرده است. از این رو، ارزیابی سیاست های این حوزه برای به دست آوردن تصویری واقعی از وضعیت موجود، احصای چالش ها و دستیابی به الزامات بهبود وضعیت سیاست گذاری در حوزه تربیت دینی در مدارس ضروری است. هدف نهایی نظام آموزشی در سراسر دنیا تعلیم و تربیت افراد به منظور حضور موثر در جامعه و انتقال هویت، فرهنگ، ارزش ها و اصول حاکم بر کشور است؛ به نحوی که نظام آموزش و پرورش در سراسر گیتی، گروه های دانش آموزی را در مدارس و کلاس های درس گرد هم می آورد تا امیدها و انتظارات جامعه و افراد را برآورده سازد. در این بین علی رغم آن که در ظاهر، فراگیری علم و ترویج شاکله های آن مهم ترین اهداف نظام آموزشی به شمار می آیند، با این حال نباید از یادبرد که نظام آموزشی نقش مهمی در جامعه پذیری افراد ایفا می نماید. از این رو افراد علاوه بر فراگیری علم و دانش به شناخت خود و دیگران نیز می پردازند. در این بین شکل گیری هویت دینی و هویتی معنوی که در چارچوب و متناسب ارزش ها و رویکردهای جامعه ما یعنی ایرانی – اسلامی باشد بسیار مهم است. مدارس به عنوان بزرگترین مرکز آموزشی هر جامعه می توان در شکل گیری این هویت یا عدم شکل گیری آن نقش پررنگی داشته باشد. ما در این مقاله به بررسی هویت و نقش معلم و مدرسه در شکل گیری هویت دینی دانش آموزان می پردازیم و سعی کردیم از میان انبوهی از اطلاعات بهترین نمونه الگویی هویتی دینی و معنوی متناسب با نیاز جامعه و کشور را استخراج کنیم.

کلیدواژه ها:

پرورش ، هویت ، هویت دینی ، دانش آموزان ، دینی و معنویی