نقش آموزگاران ابتدایی در آموزش خودمدیریتی تحصیلی و تقویت انگیزه درونی کودکان

خودمدیریتی تحصیلی به عنوان یکی از مولفه های کلیدی در فرآیند یادگیری، تاثیر زیادی بر موفقیت تحصیلی و رشد شخصیتی کودکان دارد. این مهارت به دانش آموزان کمک می کند تا به طور موثر زمان خود را مدیریت کرده، اهداف تحصیلی خود را مشخص و پیشرفت خود را ارزیابی کنند. پژوهش حاضر به بررسی نقش آموزگاران ابتدایی در تقویت خودمدیریتی تحصیلی و انگیزه درونی کودکان می پردازد. خودمدیریتی تحصیلی نه تنها بر بهبود عملکرد تحصیلی تاثیرگذار است، بلکه به رشد اجتماعی و عاطفی کودکان نیز کمک می کند. در این مطالعه، چالش ها و موانع موجود در توسعه خودمدیریتی تحصیلی، نظیر ضعف در تنظیم زمان، ناتوانی در خودکنترلی و وابستگی به تشویق های بیرونی، شناسایی شده اند. همچنین، استراتژی های موثر در تقویت این مهارت ها، مانند آموزش مدیریت زمان، تقویت انگیزه درونی و استفاده از روش های تدریس فعال، مورد بررسی قرار گرفته است. از دیگر مباحث این پژوهش، تاثیر تعاملات معلم-دانش آموز بر فرآیند یادگیری و ایجاد فضایی حمایتی است که به دانش آموزان کمک می کند تا اعتماد به نفس خود را افزایش دهند و به طور مستقل عمل کنند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که معلمان ابتدایی با استفاده از روش های نوین آموزشی، می توانند نقش مهمی در ارتقای خودمدیریتی تحصیلی و انگیزه درونی دانش آموزان ایفا کنند. همچنین، ایجاد فضایی حمایتی و مثبت در کلاس می تواند باعث کاهش مشکلات تحصیلی و اجتماعی کودکان شود و زمینه را برای پیشرفت تحصیلی و رشد شخصیت آن ها فراهم آورد. در نهایت، تقویت مهارت های خودمدیریتی تحصیلی نه تنها موجب بهبود عملکرد تحصیلی می شود، بلکه بر افزایش انگیزه و توانمندی های فردی کودکان تاثیرات مثبتی دارد.

کلیدواژه ها:

خودمدیریتی تحصیلی ، انگیزه درونی ، آموزگاران ابتدایی ، استراتژی های آموزشی ، تعامل معلم - دانش آموز