بررسی غیبت امام دوازدهم و جایگاه امامت و حکومت در شیعه امامیه

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 50

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CONFTRA01_0313

تاریخ نمایه سازی: 28 اردیبهشت 1404

چکیده مقاله:

قرار است در این پژوهش ما غیبت امام دوازدهم،حضرت صاحب الزمان را بررسی کرده و جایگاه حکومت را در بین شیعیان با توجه به رفتار ائمه ارزیابی کنیم.هدف ما رسیدن به سوالاتی است از قبیل ۱. امامت و حکومت از منظر تشیع چگونه تعریف می شود؟ ۲. چگونه می توان به تعریف درستی از حکومت در منظر تشیع رسید؟ ۳. چرا امامت در ایستگاه دوازدهم متوقف شد؟ ۴. آیا افرادی که امامان معصوم را نمی شناسند شامل لطف خداوند نمی شوند؟ این پژوهش از نوع پژوهش ،تاریخی و روش انجام آن به صورت کتابخانه ای، و شیوه جمع آوری اطلاعات به شیوه فیش نگاری است.امام در دیگاه تشیع شخصی است که از سوی خدا برگزیده شده و امامت از طرف خداوند است،حکومت در نگاه تشیع به دو بخش صفوی و علوی تقسیم می شود و خالص ترین نوع حکومت علوی است. غیبت امام زمان با دلایل مختلفی اثبات شده که مهم ترین آن حکمت خداوند است. و سرنوشت مردم غیر مسلمان و بی خبر از مهدی موعود در دست خودشان است و لطف خدا بی دلیل از کسی دریغ نمی شود.

کلیدواژه ها:

امامت ، جایگاه حکومت در تشیع ، دلایل غیبت ، حکمت خدا

نویسندگان

مهدی ترحمی

دانشجوی کارشناسی آموزش تاریخ، دانشگاه فرهنگیان (مرکز آموزش عالی شهدای مکه)، تهران

امیرحسین غفوری

دانشجوی کارشناسی آموزش جغرافیا، دانشگاه فرهنگیان (مرکز آموزش عالی شهدای مکه)، تهران

جواد یوسفی

دانشجوی کارشناسی آموزش تاریخ، دانشگاه فرهنگیان (مرکز آموزش عالی شهدای مکه)، تهران