بررسی تطبیقی رویکردهای آموزشی در مقابله با افراط گرایی مذهبی: مطالعه موردی وهابیت

افراط گرایی مذهبی یکی از چالش های اساسی جوامع معاصر است که امنیت و ثبات جهانی را تهدید می کند. این پژوهش با هدف بررسی تطبیقی رویکردهای آموزشی در مقابله با افراط گرایی مذهبی، با تمرکز بر مطالعه موردی وهابیت، انجام شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که رویکردهای آموزشی موفق در مقابله با افراط گرایی مذهبی، عمدتا بر چهار محور اصلی استوارند: ۱) ترویج تفکر انتقادی و تحلیلی، ۲) آموزش مبانی صحیح دینی و تقویت معرفت شناسی اسلامی، ۳) تقویت مهارت های گفتگو و تعامل بین فرهنگی، و ۴) ارتقاء سواد رسانه ای و اطلاعاتی. در مورد وهابیت، نتایج حاکی از آن است که رویکردهای آموزشی موفق، علاوه بر موارد فوق، بر شناخت ریشه های تاریخی و فکری این جریان و نقد علمی آن تاکید دارند. مقایسه تطبیقی رویکردها نشان می دهد که کشورهایی با برنامه های آموزشی جامع و چندبعدی، موفقیت بیشتری در کاهش گرایش به افراط گرایی مذهبی داشته اند. این پژوهش پیشنهاد می کند که طراحی و اجرای برنامه های آموزشی مبتنی بر گفتگو، تفاهم بین مذهبی، و تقویت هویت ملی و دینی معتدل، می تواند در مقابله با افراط گرایی مذهبی موثر باشد. همچنین، ضرورت همکاری های بین المللی در زمینه تبادل تجربیات و بهترین شیوه های آموزشی برای مقابله با این پدیده تاکید می شود.

کلیدواژه ها:

افراط گرایی مذهبی ، رویکردهای آموزشی ، وهابیت ، تفکر انتقادی ، گفتگوی بین مذهبی