اثربخشی درمان ذهن آگاهی بر ترس از صمیمیت و انعطاف پذیری شناختی در زنان مطلقه

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان ذهن آگاهی بر ترس از صمیمیت و انعطاف پذیری شناختی در زنان مطلقه انجام شد. پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زنان مطلقه مراجعه کننده به کلینیک مشاوره و رواندرمانی شهرستان اوز در سال ۱۴۰۳ بود، که از بین آنها با توجه به معیارهای ورود به مطالعه و با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به شیوه انتصاب تصادفی در دو گروه مساوی (آزمایش ۱۵ نفر و کنترل ۱۵ نفر) گمارش شدند. اطلاعات پژوهش با کمک پرسشنامه ترس از صمیمیت (دسکانتر و تلن، ۱۹۹۱) و پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی (دنیس و وندروال، ۲۰۱۰) گردآوری شد. آزمودنی های گروه آزمایش با توجه به پروتکل ذهن آگاهی کابات-زین طی ۸ (جلسه ۹۰ دقیقه ای) تحت درمان قرار گرفتند. تحلیل داده ها با روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس با نرم افزار آماری SPSS-v۲۶ انجام شد. نتایج نشان داد که شرکت در جلسات برنامه درمان ذهن آگاهی بر کاهش ترس از صمیمیت در افراد گروه آزمایش موثر بوده است (۱۴/۲۴۵=F، ۰/۰۱۵=P و ۰/۵۸۹=η) و بین میانگین نمره دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج نشان داد شرکت در جلسات برنامه درمان ذهن آگاهی موجب افزایش نمره انعطاف پذیری شناختی (۱۵/۴۱۵=F، ۰/۰۱۶=P و ۰/۵۴۲=η) در مرحله پس آزمون شده است و بین میانگین نمره انعطاف پذیری شناختی دو گروه در مرحله پس آزمون از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

درمان ذهن آگاهی ، ترس از صمیمیت ، انعطاف پذیری شناختی ، زنان مطلقه