ازهمبستگی تاتنهایی درانسان شناسی شهری شبکه های اجتماعی و زندگی شهری

ویژگیهای خاص تجربه تنهایی درشهرهای بزرگ و مدرن باوجود فناوریهای ارتباطی نوین و ازآن جمله شبکه های اجتماعی مجازی نظریات انسان شناختی سنتی درحوزه زندگی شهری و تنهایی را به چالش می کشد مقاله حاضرابتدا به بررسی نظریاتی می پردازد که به تجربه تنهایی به عنوان یک حس منفی بی کسی و عاملی برای شکل گیری بی هنجاری و نهایتا بی نظمی اجتماعی نگاه می کنند سپس با استناد به یک مورد مردم نگاری درشبکه هاجتماعی مجازی فیس بوک و مشاهده مشارکتی باگروهی ازکاربران آن درشهر تهران این دیدگاه های نظری را موردنقدوبررسی قرار داده ازاین رهگذر می کوشد تا ضمن بررسی دومفهوم تنهایی و همبستگی ازنظرگاهی تحلیلی و درتماسی نزدیکتر بایکدیگر یک مفهوم انتزاعی تحت عنوان تنهایی جمعی را درشهرهای بزرگ تعریف کرده و درمقابل تنهایی قرار دهد و آن را با توجه به فناوریهای ارتباطی جدید و ازجمله شبهک های اجتماعی مجازی و بارویکردی فرانوگرا تبیین نماید مقاله درنهایت فضای شهری جدیدی را تحت عنوان فضای مجازی معرفی می نماید که شهروندان شهرهای بزرگ می توانند درآن به مثابه یک ساختاراجتماعی نامنسجم جمع میشوند تا تنها اما درکناریکدیگر باشند و با یک تنهایی جمعی به شکل جدیدی ازباهم بودن دست یافته و همبستگی و انطباق موردنیاز برای یک شهر را به دست می آورند و بدان قوام می بخشند