بررسی همبستگی میان روش های تدریس مختلف با افزایش خلاقیت در دانش آموزان

معلم و آموزشگاه به عنوان یکی از عوامل مهم در تحول و پرورش خلاقیت دانش آموزان هستند. با توجه به اهمیت روش تدریس در خلاقیت دانش آموزان هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تدریس به روش ساختن گرایی بر میزان خلاقیت دانش آموزان پایه هشتم است. روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری شامل دانش آموزان که در مرحله ای چند نفر (۱۳۸۸) انتخاب شده و به تصادف در دو گروه کنترل و آزمایش جایدهی شدند. از هر دو گروه فرم الف خلاقیت تورنس (۱۹۸۸) پیش آزمون اجرا شد و پس از آن گروه آزمایش تحت آموزش به شیوه تدریس ساختن گرایی قرار گرفت و گروه کنترل به شیوه سنتی حاصل شد. در پایان آزمون مجدد فرم ب خلاقیت تورنس اجرا شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره گروه آزمایش نشان داد که به لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود دارد. با توجه به نتایج حاصل شده است (p<۰/۰۱۰) نتایج حاصل تدریس به گروه سنتی حاصل شده است. با توجه به نتایج پژوهش حاضر شیوه تدریس ساختن گرایی باعث فعال ساختن دانش آموز در فرایند آموزش، می تواند به عنوان یکی از روش های اصلی جهت افزایش خلاقیت به کار رود.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، همبستگی ، خلاقیت ، دانش آموز