آزمون و مدل یابی تعلل ورزی تحصیلی در آموزش مجازی در ارتباط با اهداف پیشرفت و کیفیت ارتباط با والدین با واسطه گری خودکارآمدی

تحقیق حاضر با هدف مدل یابی علی تعلل ورزی تحصیلی در آموزش مجازی اهداف پیشرفت و کیفیت ارتباط با والدین با واسطه گری خودکارآمدی انجام شد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر قلعه گنج می باشند که تعداد کل آنها ۱۸۱۰ نفر می باشد که از میان آنها ۳۱۷ دانش آموز دختر مقطع متوسطه دوم به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطالعات از پرسشنامه های تعلل ورزی تحصیلی تاکمن (۱۹۹۰)، مقیاس خودکارآمدی شرر و آدامز (۱۹۸۲)، پرسشنامه اهداف پیشرفت الیوت و مک گریگور (۲۰۰۱) و پرسشنامه ارزیابی رابطه والد - فرزند (PCRS) استفاده گردید تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزارهای SPSS-۲۱ و AMOS-۲۱ انجام شد. براساس نتایج بدست آمده که اهداف پیشرفت بر خودکارآمدی تاثیر مستقیم دارد، اهداف پیشرفت بر تعلل ورزی اثر معنی داری دیده نشد، کیفیت رابطه پدر و مادر بر خودکارآمدی دارای اثر مستقیم و معناداری نمی باشد و کیفیت رابطه پدر بر تعلل ورزی دارای اثر مستقیم و معناداری نمی باشد اما کیفیت رابطه مادر بر تعلل ورزی، تاثیر مستقیم دارد همچنین کیفیت رابطه مادر بر خودکارآمدی دارای اثر مستقیم و معناداری نمی باشد. و همچنین اثر غیرمستقیم اهداف پیشرفت، کیفیت رابطه مادر و پدر با نقش واسطه ای خودکارآمدی بر تعلل ورزی معنادار می باشد. به طور کلی یافته ها نشان داد که خودکارآمدی دانش آموزان در ارتباط میان اهداف پیشرفت و کیفیت ارتباط والدین با تعلل ورزی تحصیلی در آموزش مجازی نقش میانجی دارد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، اهداف پیشرفت ، کیفیت ارتباط والدین ، تعلل ورزی تحصیلی ، آموزش مجازی