آزمون چندروش تجربی پهنه بندی خطرزمین لغزش به منظورانتخاب روش مناسب درزاگرس مرکزی(استان چهارمحال وبختیاری)

با توجه به توسعه روزافزون عملیات عمرانی از جمله جاده سازی، احداث تأسیسات آبی خاکی همچون سدها، مخازن، تونل ها و ... نیاز به ایجاد روش های آمایش سرزمین متناسب با مناطق مختلف بیش از پیش احساس م ی گردد . یکی از مخاطرات عمده در مناطق کوهستانی ایران، وقوع انواع ناپایداری های طبیعی به ویژه زمین لغزش ها می باشد . در استان چهارمحال وبختیاری باشرائط زمین شناختی و جغرافیایی خاص زاگرس در دو دهه اخیر و به ویژه پس از آغاز و احداث عملیات اجرایی دو جاده شهرکرد- ایذه و شهرکرد- مسجدسلیمان شاهد وقوع انواع حرکات توده ای بوده ایم . تاکنون مشخصات بیش از 250 مورد لغزش دراین منطقه ثبت گردیده است. به منظور تعیین شیوه ای مناسب جهت پهنه بندی خطر زمین لغزش در این بخش از زاگرس (زاگرس مرکزی)، از بین مجموعه روش های پهنه بندی تجربی موجود سه روش مورا- وارسون(و مورا وارسون اصلاح شده)، آنبالاگان و نیلسن در حوضه د و آب صمصامی استان چهارمحال وبختیاری موردآزمون قرار گرفت که بر اساس نتایج به دست آمده با اندکی اصلاح در نحوه کلاس بندی پهنه ه ا در روش مور ا- وارسون ، می توان از هر سه روش استفاده نمود. با این حال در مناطقی که تعداد قابل توجهی لغزش فعال وجود دارد روش نیلسن در اولویت بوده و در سایر حوضه ها روش آنبالاگان و مور ا- وارسون اصلاح شده در اولویت های اول و دوم قرار می گیرند.

کلیدواژه ها:

زمین لغزش ، پهنه بندی ، زاگرس مرکزی ، حوضه دوآب صمصامی ، موراوارسون ، آنبالاگان ، نیلسن