مقایسه اثربخشی روش های یادگیری مشارکتی و یادگیری خودمحور بر نگرش دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روشهای یادگیری مشارکتی و یادگیری خودمحور بر نگرش دانش آموزان در درس علوم پایه پنجم ابتدایی شهر اصفهان انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. روش پژوهش شبه آزمایشی بود و از طریق نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، در مرحله اول یکی از نواحی آموزش و پرورش شهرستان اصفهان به تصادف (ناحیه ۵) انتخاب شد. در مرحله دوم از بین مدارس ابتدایی سه مدرسه پسرانه انتخاب و تعداد ۴۵ دانش آموز ابتدایی پایه پنجم (سه کلاس ۱۵ نفره) انتخاب شده و به صورت تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. گروه آزمایش اول مداخله یادگیری مشارکتی و گروه آزمایش دوم مداخله یادگیری خودمحور را دریافت کردند؛ گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد. ابزار تحقیق شامل آزمون نگرش محقق ساخته بود. مداخلات طی ۱۶ جلسه یک ساعته در مورد گروه های آزمایش اجرا شد. یافته ها نشان داد بین دو گروه آزمایش و گروه کنترل از لحاظ متغیر وابسته در سطح (۰/۰۰۱=P) تفاوت معنی داری وجود دارد. بنابراین می توان اذعان کرد که در متغیر وابسته پژوهش بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد؛ لذا می توان از این مداخلات به عنوان مداخلات موثر برای بهبود نگرش دانش آموزان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

یادگی ری مشارکتی ، یادگیری خودمحور ، نگرش