بیش فعالی و تاثیر آن بر آموزش و یادگیری کودکان

این مقاله به بررسی جامع اختلال نقص توجه و بیشفعالی (ADHD) در کودکان می پردازد، اختلالی که با الگوهای مداوم کمتوجهی، بیشفعالی و تکانشگری شناخته می شود. مقاله با تاکید بر شیوع ۵ تا ۸ درصدی این اختلال در میان کودکان، به ویژه پسران، به بررسی تاثیرات عمیق آن بر فرآیندهای یادگیری و موفقیت تحصیلی دانش آموزان می پردازد. کمتوجهی، ناتوانی در تمرکز، مدیریت نامناسب زمان و قدرت سازماندهی محدود، از جمله مشکلاتی هستند که عملکرد تحصیلی و تعاملات اجتماعی این دانش آموزان را به شدت تحت تاثیر قرار می دهند. مقاله نشان می دهد که ADHD نه تنها یادگیری دروس را مختل می کند، بلکه می تواند به افت تحصیلی، بیانگیزگی و احساس ناامیدی منجر شود و بر اهمیت تشخیص و مدیریت به موقع این اختلال در نظام آموزشی تاکید دارد. مقاله همچنین به بررسی دقیق تر علائم ADHD می پردازد و با استناد به تحقیقات ویرجینیا داگالس (۱۹۷۹)، نقص در نگهداری توجه و کنترل تکانه ها را به عنوان هسته اصلی مشکل در کودکان مبتلا به ADHD معرفی می کند. رفتارهای تکانشی، شامل ناتوانی در کنترل و بازداری، عمل بدون تفکر و عدم پیش بینی عواقب کارها، به عنوان مهم ترین نشانه های ADHD توصیف می شوند. در ادامه، مقاله به عواملی که بر شدت و شیوع ADHD تاثیرگذارند، مانند عوامل ژنتیکی و اجتماعی-اقتصادی، اشاره می کند و تاکید می کند که حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد از کودکان مبتلا به این اختلال تنها با کمبود توجه مواجه هستند و دیگر علائم را ندارند. این مقاله همچنین بر این نکته تاکید دارد که مشکلات رفتاری ناشی از ADHD، اگر درمان نشوند، می توانند به مسائل جدی تری در بزرگسالی منجر شوند. مقاله به طور خاص به عوامل موثر در ایجاد ADHD می پردازد. عوامل ژنتیکی، عصبی و شیمیایی، عوامل خانوادگی و اجتماعی، و تاثیرات محیطی و مواد سمی به عنوان علل اصلی ADHD مطرح شده است. به علاوه، بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که عدم تعادل در ناقله های عصبی و همچنین تعاملات والدین با فرزندان در توسعه این اختلال نقش مهمی دارند. مقاله بر اهمیت تشخیص زودهنگام و مداخلات موثر در کاهش عوارض بلندمدت و بهبود کیفیت زندگی کودکان مبتلا به ADHD تاکید می کند و رویکردهای مختلف درمانی، از جمله درمان های دارویی، رواندرمانی و مداخلات آموزشی را مورد بررسی قرار می دهد. این مقاله در نهایت، بر ضرورت ارائه راهکارهایی برای بهبود یادگیری و مداخلات آموزشی و روانشناختی زودهنگام تاکید می کند و نقش حمایت های خانوادگی و شیوه های تدریس معلمان را در بهبود یادگیری دانش آموزان مبتلا به ADHD مهم ارزیابی می کند. مقاله، با بررسی تحقیقات پیشین، سعی دارد تا شکاف های موجود در این حوزه را پر کرده و راهکارهایی برای بهبود عملکرد تحصیلی و اجتماعی کودکان مبتلا به ADHD ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

اختلال نقص توجه و بیشفعالی (ADHD) ، کمتوجهی ، بیش فعالی ، تکانشگری ، یادگیری ، چالش های تحصیلی ، سیستم آموزشی