بررسی تاثیر ادبیات شفاهی بر آثار مکتوب ادبیات فارسی

ادبیات شفاهی به عنوان یکی از اصلیترین ارکان فرهنگ و تاریخ شفاهی جوامع، در طول قرن ها با انتقال داستانها، حکایات، افس انهها و دیگر اشکال ادبی از نسلی به نسل دیگر، نقش بسزایی در شکلگیری و گسترش ادبیات مکتوب ایفا کرده است. در ادبیات فارسی نیز این پیوند میان شفاهی و مکتوب از دیرباز وجود داشته و بسیاری از آثار برجسته فارسی، از جمله شعر و داستانهای کلاس یک، تحت تاثیر ادبیات شفاهی قرار گرفته اند. در این مقاله، تاثیرات متقابل و عمیق ادبیات شفاهی بر آثار مکتوب ادبیات فارسی مورد بررسی قرار میگیرد. هدف این تحقیق شناسایی و تحلیل چگونگی انتقال ویژگی ها و عناصر ادبیات شفاهی به آثار مکتوب است. این تحقیق همچنین بر نمونههای برجسته ای از آثار مکتوب تاثیرپذیرفته از ادبیات شفاهی، همچون آثار فردوسی، مولوی، سعدی و حافظ، تاکید دارد. در این راستا، از روش تحلیلی-مقایسه ای برای بررسی تاثیرات مختلف استفاده شده و نشان داده میشود که چگ ونه قالبهای مختلف شفاهی، همچون قالب های شعری، روایتهای حماسی، حکایات عامیانه و حتی مثلها و ضرب المثلها، به غنای زبان و مضمون در ادبیات مکتوب کمک کردهاند. این مقاله همچنین به چالش ها و فرصتهای پژوهش در این حوزه اشاره کرده و لزوم بررسی بیشتر این پیوندهای پیچیده میان ادبیات شفاهی و مکتوب را مورد تاکید قرار میدهد.

کلیدواژه ها:

ادبیات شفاهی ، ادبیات مکتوب ، ادبیات فارسی ، تاثیرات متقابل ، شعر فارسی ، حکایات شفاهی ، روایتهای حماسی