چگونه توانستم با استفاده از تکنیک های تلفیقی درمانی اختلال اضطراب جدایی دانش آموز پایه اول فانون را بهبود بخشم

اختلال اضطراب جدایی چیزی فراتر از استرس و اضطراب عادی طبیعی کودک هنگام ترک شرایط با والدین است. گاهی تشخیص بین این دو سخت می شود. کودکی که اختلال اضطراب جدایی دارد معمولا واکنش های شدیدی نسبت به جدا شدن از والدین نشان می دهد که ممکن است به شکل اجبازی، خشم، پرخاشگری، مشکلات جسمی با افسردگی بروز پیدا کنند. کودک از مدرسه شدن و آماده شدن امتناع می کند، برای خوابیدن به موقع بیدار شدن، خوردن صبحانه، لباس پوشیدن و سوار ماشین شدن به شدت مقاومت دارد و به دلیل ترس شدید از عواقب جدایی ممکن است پرخاشگری با توجه شده داشته باشد. هدف پژوهش کاهش و بهبود اضطراب های جدایی دانش آموز پایه اول دبستان حاج جمال خلیل پور بالی با استفاده از روش های تلفیقی درمان است که در این پژوهش متغیر اضطراب جدایی مستقل و درمان با استفاده از روش های متغیر تلفیقی منظور شده است. پژوهشگر برای گرد آوری اطلاعات و شواهد (۱۱) از روش مشاهده نامه و چک لیست رفتاری استفاده کرده و با تجزیه و تحلیل و الگوی تصمیم گیری به وجود مسئله پی برده و همچنین به راه کار های موقعیتی دست یافته است. سپس با استفاده از همین روش ها به جمع آوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل به شواهد (۲) پرداخته و به این نتیجه رسیده است که بکارگیری روش های تلفیقی درمان برای اضطراب جدایی دانش آموز نازنین کاربرد داشته و اضطراب جدایی او از مادرش را در مدرسه از بین برده است.

کلیدواژه ها:

اضطراب جدایی ، روش های تلفیقی درمان