تاثیر داستان های کهن بر تربیت اجتماعی دانش آموزان

یکی از کارهای عمومی آموزش و پرورش اجتماعی کردن کودکان و نوجوانان است و مفاهیم عمده تربیت اجتماعی از جمله خودکفایی، ابراز وجود، استقلال، خودپنداری، خودپسندی، رقابت، همکاری، نوع دوستی و هویت جویی با ده ها مولفه دیگر که نوعی شخصیت اجتماعی کودکان را شکل می دهد، در همین دوران آموزشگاهی تحقق می پذیرد. این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی و با هدف بررسی تاثیر داستان های کهن در تربیت اجتماعی دانش آموزان انجام گرفته است. داستان های علم و دانسته های خود به آینده گان استفاده می شود که نقش مهمی در تکوین شخصیت و تربیت دانش آموزان دارد. در قدیم از داستان برای نقل و انتقال فرهنگ علم و دانسته های خود به آیندگان استفاده می شده است. شجاعت، نوع دوستی، امیدواری، جوانمردی، طرفداری از حق و حقیقت و استقامت در مقابل زور و سیستم ارزش هایی هستند که هسته مرکزی بسیاری از قصه ها و داستانهای قدیمی را تشکیل می دهند.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، داستان ، تربیت اجتماعی ، قصه